"Sırların zinciri koptu
Bedel kanla yazıldı
Yükselmek için yeniden doğdu
Yıkımın kıvılcımları dört bir yana savruldu."
*
Tanrıça tahtına kuruldu, kanını akıttı ve yalnızca sustu.
Topraktan doğan bir Kan Avcısı, kanına yazılan kutsal kaderde...
Yine bir geçmiş bölümü, öfkenin ve acının ne kadar kör edici olabileceğini gösteriyor.
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Annarithel mahkemede aklanalı üç hafta geçmişti. Tam anlamıyla aklanmamıştı tabii. Hâlâ yanından geçerken iğneleyici laflar edenler, gölgelerde tehlikeyi ensesinde bir nefes gibi hissetmesi için gizlenenler ve Mamba Meclisi'nin kendini kanıtlaması için beklentileri vardı.
Her daim izleniyordu Annarithel. Attığı her adım gözleniyordu. O ise hiçbirini umursamadan içiyor, Ellyro'nun mezarını ziyaret ediyor ve yine içiyordu. Arada Mamba'nın ısrarı ile Zanosritlerle antrenman yapıyor ve tüm öfkesini kusarcasına dövüşüyordu. Tabii karşısındakiler de hain Mamba vârisine aynı şekilde karşılık veriyordu. Ya Annarithel ağır darbe alıyor ya da bir Zanosrit sakatlanıyordu.
Ancak bunların dışında, kafasını toparlayabildiği her an yeniden dağılana soluğu Ellyro'nun mezarında alana kadar araştırma yapıyordu.
Odası yüzlerce kitapla doluydu. Bir elinde şarabı diğer eli derin düşüncelerle dudaklarında dolaşırken balkon camının dibine çökmüş kucağındaki kitabı inceliyordu. Callidus da tıpkı Annarithel gibi kederle dolup taşıyordu. Ayaklarının dibinde iri çenesini iri patilerinin üzerine yaslamış boşluğu izliyordu.
Annarithel kadim cadı sanatlarını anlatan kitaptan gözlerini ayırıp yoldaşını izledi bir süre. Ellyro'yu kaybettiği günden beri doğru düzgün ilgilenmemiş, konuşmamıştı tilkiyle. Yapamıyordu. Canından çok sevmek, Annarithel'ın canını yakmıştı. Ondan koparılan parça, hatta tüm kalbi sevgi duymayı acıya dönüştürmeye başlamıştı. Callidus Annarithel'ın soğukluğunu ve gaddarlığını hak etmiyordu o kızın can yoldaşıydı ama yapamıyordu işte. Sanki, ona sarılsa yüzünü tüylerinin arasına gömse elinden alınacakmış gibi geliyordu; yeniden onunla şakalaşsa, boğuşsa ve kalan tüm sevgisini ona emanet etse yoldaşını kaybedecekmiş gibi geliyordu.
İçten içe, çocukluğundan beri Mamba'nın ona bağ kurmaması, sevgi duymaması için yaptığı baskıların sebebinin bu olduğunu düşüyordu.
Annarithel her şey için kendisini ve söz geçiremediği lanet kalbini suçluyordu.
Beyaz saçlarını geriye taradı sonra da burun kemerini sıktı. Kitabı tek eliyle kapatıp, sol kalçasının yanında yığın olmuş kitapların üzerine attı ve sağ tarafındaki Thallieos haritasının üzerine Drazhul Kanyonu'nu işaretledi.
