17 yıl!!! dile kolay tam 17 yıl hayatımın bir yalandan ibadet olduğunu öğrendim herkes için çok kolay bir hayat ama benim için sanki herkes teki sorunlar beni bulmuş gibi bu hayata başıma gelmeyen kalmadı.
peki ya bir gün bu sorunlar ortadan kalkars...
Nefes alamayınca gözlerimi açtım oha nefes alamıyorum birisi üzerimde yatıyordu ne oha kim olduğuna baktığımda Semih abim olduğunu gördüm derin nefes aldım bir dakika tekrar abime baktığımda dudağı,kaşının kanadığını gördüm kanamış kan üzerinde kurumuştu elini tutup kalmam için eline bağtığımda elininde soyulduğu onunda kanadığını gördüm bu adam kavgamı eti elini yan tarafa koyup kalktım dolaba gidip üzerime rahat bir şeyler alıp banyoya gidip üzerimi çıkardım elbiselerimi giyip tekrar odaya girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Semih abim hala yatıyordu kaldırmayacaktım kesin geç saate geldi gidip üzerini örtüm odadan çıktım merdivenlerden çıkan ezo yengem beni görünce gülümsedi
"Mira canım bu gün kahvaltıyı terasta yapacağız"
"Tamam yenge geliyorum"
Dedim bende peşinden gitim herkes terasta oturuyordu amcam babam hariç onlar neredeydi annemin yanına oturdum
"Anne babamlar nerde"
"Onlar şirkete gitiler"
"Diyerleri"
"Onlarda işimiz var diyip çıktılar kızım"
"Hm anladım"
Dedim kimse konuşmuyordu sanki benden bir şey saklıyorlar anneme tekrar baktım göz altları morarmıştı gece yatmamış sanırım zaten herkes bir tuhaf daha fazla dayanamayıp sordum
"Sizin neyiniz var Allah aşkına"
Kimse cevap vermedi anneme baktım bana cevap vermesi için ama annemin gözleri dolmuştu masadah hızla kalkıp koşarak aşağıya indi annemin kalkmasıyla bende kalktım dedeme baktım
"Dede bari sen yapma birine bir şeymi oldu"
Dedem başını eymesiyle bir şey olduğunu anladım sofradakilerine baktım hepsi benden bir şey saklıyordu yine
"Yapmayın benden bir şey saklamayın artık ben bu aileden değil miyim bana ne olduğunu şimdi biri anlatsın"
Dedim çünkü gerçekten sinirlenmiştim artık dedem kolumu tutup beni oturtu sorar gözlerle dedeme baktım dedem de söylediği şeyle gözümden yaş düştü
"Kızım öncelikle sakin ol. Arsın dün kaza geçirmiş şimdi hastanede durumu iyi ama"
"Ama ne dede"
"Belden aşağısını hissetmiyor"
"Ne-ne"
Dedim titrek sesimle hızla ayağa kalkıp koşarak aşağıya indim birine çarpınca durmak zorunda kaldım Semih abime çarmıştım önüne dönüp tekrar koşarak avluya indim diyerleri arkamdan bağırıyordu
"Kızım yavaş düşeceksin" dedi babanem
"Torunum -
Dedemin söylediğin şeyin sadece başını duydum arabaya binmitim şoför dönüp
