Finally💔

part-5💔 🚨 Wearing 🚨

[Unicode]

-jungkook အခန်းထဲမှထွက်ကာ jiminအားအခန်းထဲသော့ပိတ်ထည့်ထားခဲ့သည်။

"Hoseok hyung...အပေါ်ထပ်ကိုဘယ်သူမှတက်မလာစေနဲ့ ဘာအကြောင်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ်.."

"Jungkook ခရီးပမ်းလာမှာပေါ့ မင်းနားနားနေနေ နေပါဦးကွာ ဘာတွေအလောကြီးပြီး အဲ့ကောင်လေးကိုနိုပ်စက်ခြင်နေရတာလဲ.."

"Hyung ကျနော်သူ့မျက်နှာမြင်တိုင်း ရင်ဘတ်ထဲမှာနာကျင်တယ် ဘာတွေပဲဖြစ်နေနေ ညီမလေးခံစားရတဲ့အတိုင်းခံစားစေရမယ် အခုနေမှhyungတားမယ်ဆိုလဲ အချိန်နှောင်းသွားပြီနော်.."

-အိမ်လည်၌ အိမ်စေများဝန်းရံလျက် Jungkookအမိန့်ပေးသံသည်တချို့အိမ်ကူလေးတွေ ကြောက်ဒူးတုန်မျက်ရည်ဝဲစေပါသည်။

"Hyungမင်းကိုမတားပါဘူး မင်းခံစားချက်တွေကိုတော့ထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့လိုတယ် အခုကိစ္စက.."

"တော်တော့ hyung ကျနော်ဦးတည်ထားတဲ့လမ်းကြောင်းကိုဖျက်ဆီး တားဆီးတဲ့သူမှန်သမျှ သွေးကြောင်းစီးသွားစေရမယ် အဲ့ထဲမှာhyungမပါချင်ရင် ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက် "

-jungkookပြောပြီး ထိုလူသားလေးရှိရာအခန်းလေးကိုဦးတည်ခဲ့သည်။

-တဖက်က ကိုယ်ဘာဖြစ်မယ် ဘယ်ဘဝရောက်မယ်ဆိုတာတွေးပူရင်းကြောက်စိတ်ဝင်နေတဲ့လူသားရယ် ,အပြစ်မဲ့သူလေးအားအမုန်း‌တွေပြည့်နက်ကာကြားထဲဆွဲသွင်းမိမှန်းမသိပဲ အခန်းကိုဦးတည်လာတဲ့လူသားရယ်

-နောက်ဆုံး ဘယ်သူကျရူံးပြီး ဘယ်သူအနိုင်ရမလဲ။ အချစ်စိတ်နဲ့ ခံစားကြည့်ပြီးတခါလောက်ရူးမိုက်ကြည့်လိုက်ပါ။ အဘက်ဘက်ကအလိုလိုပြည့်စုံလာပါလိမ့်မယ်။ အမုန်းပြည့်နေတဲ့လူတယောက်ကို ချစ်တက်လာအောင်သင်ပေးဖို့ အရမ်းခက်မယ်ထင်တယ် ။

-jungkookအခန်းတခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ခွေခွေလေးခုတင်ပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ ထိုလူသား‌အသေးလေး...

"ထစမ်း park Jimin..."

"ဟင်..Jungkook..."

"ဘယ်သူက မင်းကိုအိပ်နေခိုင်းလို့လဲ..ထစမ်း.."

-jiminအကျီတွေကို jungkookဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ညင်သာမှုအလျင်းမရှိ ရက်ရက်စက်စက်ပြုမူနေမှုတွေအောက်မှာ ပျော့ခွေနေတဲ့ လူသားလေး။