Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
‼️Bir sonra ki bölüm için 100 Oy 1K yorum sınırı
❄️
2 Gün Sonra..
Üzerimde ki siyah bedenimi saran balıkçı yaka kısa elbisemi çekiştirip üstten topladığım saçlarımdan yüzüme gelen bir kaç tutamı geri gönderdiğimde Kaan'ın sesini duyduğum an aynaya bakmaya bir son verdim ve acele bir şekilde siyah trençkotu üzerime geçirdim. Bu gün Savaşın suçsuz olduğunu ispatlamak için, daha doğrusu Savaşın suçunu üstlenecek olan adam için, Levent Bey'le buluşacaktık. Parsın evinden ayrıldığım günden beri çok saçma bir şekilde kimseden ses soluk çıkmamıştı. Ve bu son zamanlarda tek hoşuma giden şey olmuştu. Parsa herhangi bir otelde olduğumu söylemiştim. Onu yarın her şeyiyle hazır olacak olan evime, Kaanla evimize çağırmak istiyordum. İki gün boyunca bir çok şeyi halletmiştim. Evin bir kaç eksiği kalmıştı, onlar da yarına kadar halledilecekti. Bu gün ise Savaşın suçunu üstlenecek olan adama karşılığını vermek için Levent Bey'le buluşuyorduk.
Adamla konuşmak istemiyordum, bu nedenle Levent Beye adama verilecek olanları verip, ben ise buluşmadan hemen sonra yeni evimizde ki eksiklere bakmaya gidecektim. Kaan'ı kucakladığım an kapının tıklama sesiyle Kaanla beraber arkama döndüğümde huysuzca saçlarımı çekiştiren Kaan'ın elini nazikçe tutup burada olduğumu kimse bilmediği için ürkek adımlarla kapıya doğru ilerledim. Elim kapının kulbunu bulduğu sırada tedirginlikle bir nefes aldığımda kapının tekrar tıklanması kapıyı düşünmeden açmama neden olmuştu.
Kapıyı açtığım an Levent Bey'le bakışlarımız kesiştiğinde onun ve dahi kimsenin burada kaldığımı bilmediği için afalladığımı gizleyemedim. Parsın evinden haberi olmadan ayrıldığım gecenin sabahında telefonuma gelen Parsın sabırsız aramaları ile uyanmıştım. Epeyce bağırıp, kızıp, sonrasında dayanamayıp üzüntüsünü gizlemeden doğru bir konuşmayla aramızda ki ilişki için bir adım daha atmıştı. Fakat ne derse desin, kimseye bir otelde kaldığımı söylememiştim. Şuan Levent Bey'in karşımda olmasına çok şaşırmıştım çünkü bu oteli Savaştan başka kimse bilmiyordu. Almanya'ya gitmeden önce Savaş beni hastaneden kaçırdığında buraya getirmişti. Yani Levent Bey'in şuan karşımda bana gülen gözlerinin içiyle bakması beni tuhaf hissettirmişti.
"Hiç akıllanmıyorsun kızım değil mi?" Oldukça neşeli bir şekilde konuşup birden içeri girerken Kaan'ı kucağımdan alarak bir kaç adım attı. "Ne işin var buralarda? Gidecek onca evin, kapın varken burası neden?" Nereden burada olduğumu anladığını bilmiyordum ama geliş nedeni çok belliydi. "Abin her yerde seni arıyor günlerdir. Abin olmasa ortalardan kaybolduğunu da bilmeyeceğiz" Kapıyı kapatıp ona dönecekken konuştuğunda onun çoktan içeriye doğru adımladığını görmüştüm. "Ben ev işini hallettim.. Bir kaç günlük burada kaldım sadece. Yarın evime geçeceğim" İstemsizce sakin çıkan sesimle, sanki Levent Beyin bu hallerine yıllardır tanık olmuşum gibi konuştuğumda Kaan'a verdiği tüm ilgiyle koltuğa oturan Levent Bey'in yanına oturdum.
