Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler
📍Bir sonraki bölüm için 100 Oy 1K yorum sınırı
Ambivalans, bir kişiye hem sevgi, hem nefret duymaktır.
❄️
Kesilen nefesim ve ruhumda ki derin sızı yüzünden ani bir hamle ile gözlerimi açıp doğrulduğumda karnımda ki acıyla elim karnımı buldu ve bakışlarım karanlık odada gezindi. Peş peşe birbirini kovalayan nefeslerim bana yetmezken ben uyuya kaldığımda beni Parsın buraya getirdiğini anladığım an dudaklarımdan isyan ederce içime kaçmış sesimle mırıltı kaçtı. "..Ama bu olmaz ki.." Yoktu.. Bir rüyâydıve çok çabuk gelip geçmişti. Bir yanım rüya olduğu için sevinirken diğer yanım kalbimde ki bu acıya katlanmak dahi istemiyordu. Ne zaman aktığını dahi bilmediğim göz yaşlarım yanaklarımı ıslatmaya devam ederken zorlukla ayağa kalktım ve balkona çıktım. Temiz havayı içime çekerken aldığım nefesler yaramı daha çok acıtıyordu. Savaşın yanımda olmadığının aslında iyi bir şey olduğunu anladığım an ağlarken dudaklarımda neredeyse şükür ederce bir tebessüm oluştuğunda balkonda ki masaya ilerleyip bir tane sandalye çektim. Dirseklerim masaya yaslanırken ellerimle yüzümü kapattığımda sesli bir nefesi daha içime çekmiştim. Eğer Savaş bir gün yanıma geldiğinde bana onu affetmem gerektiğini söylerseydi benim için her şey tam o an biterdi.
İçimde ki acıyı nasıl keserim bilmiyordum. Canım o kadar çok yanıyordu ki eğer Kaan olmasa yaşamak için en ufak bir çaba dahi vermezdim. Göz pınarlarımda ki yaşlar günlerdir kurumuş olacak ki gözlerinin içi dahi acımaya başlamıştı. Ama elimde değildi.. Onsuz bir hayat düşünemiyordum. Rüyalarıma kadar giriyor, uyandığım an en büyük hayal kırıklığım oluyordu..
"Üzme kendini bu kadar. O iyi olacak" Bahçeden gelen sesle bir an irkildiğimde anında kendimi tutmayı başarmıştım. Lilliana ve Parsın aşağıda olduğunu anlamıştım. Olduğum yerden bakışlarımı bahçeye indirdiğimde ikisinin bahçede ki masada olduğunu gördüğümde ellerimle göz yaşlarımı silmiştim. Lilliana usulca Parsın göğsüne başını koyduğu sırada onları gözlemek doğru olmasa da bakışlarımı onlardan çekmek istemiştim. "Bir gün karşısına çıktığında peki?" Parsın benim düşünmediğim şeyleri benden çok düşünüyor oluşu içimde değişik bir duygu oluşturmuştu.
İkisinin arasında ki mesafe, daha doğrusu olmayan mesafe nedensizce gözlerimi devirmeme neden olduğunda zorlukla ayağa kalktım ve onları öyle görmeye alışık olmadığım için içeri geçtim. Akşam olmuş ve sanırım Kaan yanımda uyuduktan sonra uyanmış, sonrasında onu tekrar uyutmuşlardı. Gece lambasını açıp yanıma koydukları Kaan'ın yanına oturduğumda saçlarımı geri gönderdim ve ellerimle yeni akan göz yaşlarımı sildim. Hâlâ onun sıcaklığını boynumda hissediyordum, nefesi yüzümde ve avucumun içinde yanağı vardı sanki.. O burada gibiydi. Özlem duyduğum sesi kulaklarımda, dudakları boynumdaydı.. O benimleydi..
