Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
Herkese Selam 🤍 Bizim için çok uzun sayılacak bir süredir yeni bölüm atamıyordum. Bir çok şey üst üste gelince bölümleri aksatmak zorunda kaldım. Bunun için hepinizin affına sığınıyorum..🙏🏻 Bir yılı geçik süredir en uzun aralardan biri oldu bu.. Bu bölüm diğerlerine göre biraz daha kısa olsa da artık çok daha aktif olmaya çalışacağım. Keyifli okumalar..🌸
‼️Bir sonra ki bölüm için 100 Oy 1K yorum sınırı
❄️
Akşamüstü gelen haberle Levent Bey'in gönderdiği araba ile Parsı zar zor ikna edip evden çıkmış ve Kaanla beraber onun yanına gelmiştik. Şimdi ise tam yemek üzerine denk geldiğim için çapraz bir şekilde oturmuş beraber yemek yiyorduk. Bu gün, daha doğrusu bebek olayını öğrendiği andan şu dakikaya kadar üzerinde çok büyük bir durgunluk vardı. Kaan'ı saran kolları bile çok daha sahiplenici ve.. ve değişikti.. Çok değişikti. Yüzünde ilk defa hüzün yakalamıştım. Belki karısının hastalığı ile ilgili bir durum da olabileceği için hemen bebek olayına yormazken sudan bir yudum aldığım sırada sordum. "Arzu hanım nasıl oldu? Buraya gelişimiz amacından şaşınca.." Neyden bahsettiğimi anlamış olacak ki keyifsiz bir şekilde başını salladı ve sakin bir tonlama ile kısaca yanıtladı. "İyi.." Durumunun aynı olduğunu anlarken istemsizce dolan gözlerimi kırpıştırdım ve bakışlarımı yemeğe çevirdim. İlk defa o buz gibi soğuk ifadesi yoktu. Ölüm sessizliğine bürünmüş ve beni ne için çağırdığını söylemiyordu. Sanki bir şey konuşmasını engelliyor gibi arada bir kaçamak bakışlar atıp yutkunuyordu. Daha doğrusu yutkunmaya çalışıyor, ifadesini toplamak için elinden geleni yapıyordu.
"Savaş çıkınca ne değişecek?" Sorusuyla kaşlarım çatılırken sonradan devam etmesiyle Savaşa karşı hissettiği bir kaç sevgi dolu hissi kalbimde hissetmiştim. "Yani o özgürlüğüne kavuştuğunda sen onu bırakırsan ne değişecek? Gökyüzünü görse ne değişecek, ona nefes almak haram olduğunda..?" Savaşı bırakmamam için konuştuğunu anlarken içimde Savaşa beslediğim en derin duyguları içime attım ve sessizliğe ayak uyduracak bir ses tonuyla konuştum. "Hâlâ bilmediğiniz çok şey var bakarsanız.. Bildikleriniz dahilinde düşünürseniz çok değil, yalnızca bir kaç hafta önce başıma gelebilecek en kötü şeyi yaşadım. Onun dışarıda, iyi olduğunu bileyim, Kaan ihtiyaç duyduğunda onun yanında olsun, bana yeter" Sessizliği bölen tek şey Kaan'ın kendi kendine oyunlar yaparken çıkarttığı seslerken Levent Bey'in sorusu boğazıma koca bir yumrunun oturmasına neden olmuştu. "Peki ya Savaş'a yetmezse?" Az önce söylediğim şeylere karşı bunu dediğini anlarken ilk defa Savaşı düşündüğünü hissetmiştim. "Oğlumuzu kimseye muhtaç etmeden büyütmekten daha güzel bir şey olamaz. Eğer o da biraz olsun oğlunu düşünürse, birilerinin değil. Ailesinin ona ihtiyacı olduğunda yanında olursa ona da yeter. Bu gün nefes almamda ki tek neden Kaan.. Sizce de yetmez mi?" Söylediğim şeylerde sonuna kadar haklı olduğumu o da biliyordu. Savaştan sonrası olur muydu, ya da Savaştan sonra bir hayatım olur muydu bilmiyordum ama aramızda ki mesafe ne olursa olsun ondan başka bir adam hayatıma asla giremezdi.
