ÜVEY ABİMİN TAKINTISI

FİNAL

Aradan seneler geçti, bir oğlum daha oldu, adı Yiğit. İkisi de büyüdüler, genç oldular. Nihal ve Atlas'ın da bir oğulları oldu, istemiyorlardı ama Nihal hamile olduğunu öğrenir öğrenmez fikirleri değişti. Kızım ve oğlumun bir sürü kuzenleri oldu. 

Biz biraz yaşlandık ama iyiyiz. Özgürüz, en önemlisi de bu. Artık korkuyla yaşamıyorum, sarmaşıklarımdan kurtuldum. 

Kızım şuan tam on yedi yaşında, benim Doğu'yla tanıştığım yaşta. Oğlum da on yaşında. Yasmin tıpkı babasına benziyorken Yiğit bana benziyor. Sinek mi? Çok yaşlandı ama bir şekilde hayata tutunuyor. Onu kaybetmekten korkuyoruz. 

Yasmin her ne kadar herkesi kuzeni olarak görse de, -en azından bize öyle söylüyor- Berke ile yakınlaşmalarını fark ediyorum. Birbirlerinden hoşlandıkları gözlerinin ışıldamasından belli oluyor. Doğu onu fazlasıyla kıskanıyor, Berke'yi birkaç kere fırçaladığına tanık oldum ama gülüp geçtim. Erkekler asla büyümezler öyle değil mi?

Sineğin yavrularından birini sahiplendik, Yasmin ve Yiğit, sinek bu dünyadan gidince çok üzülecekler. O yüzden bunu yapmamız gerekiyordu, onun bir parçasının bizimle olması gerekiyordu. Bizi şaşırtan derecede fazla yaşamıştı zaten. 

Evimizde, arkadaşlarımızla çok huzurluyuz. Her şey çok yolunda. Artık birlikte yaşlanmanın tadını çıkartıyoruz. Bizi sakın merak etmeyin olur mu?

Arkadaşlar çocukların hayatına geçiş yapacağım bir kitap isterseniz yazabilirim. Sizin oy ve yorumlarınıza bağlı. Bu hikayeyi çok severek yazdım, günde 4 5 bölüm atmamdan anlamışsınızdır zaten :)  Bitmesi beni üzüyor ama sizi sıkmak istemedim. İsterseniz dediğim gibi çocukların hayatına geçiş yapıp ikinci kitabı çıkartırım. Sizi çok özleyeceğim, kendinize iyi bakın.