Passwordလေး ရေးဖြစ်ခဲ့တဲ့အတွက်
အရင်ဆုံးတော့ Ursaကို ကျေးဇူးတင်ရမှာ
ပေါ့။ ပထမတစ်ခါထဲက ဒါကိုရေးချင်နေ
တာ အပိုင်းများတတ်တော့ အရမ်းချိန်ဆ
နေရတာနဲ့ မရေးဖြစ်လိုက်တာပါ။ ဒုတိယ
တစ်ခါအတွက် လာပြီးပြောပေးတော့ ဒီတစ်
ခါတော့ ဒါကိုပဲ မရရအောင်ရေးမယ်ဆိုပြီး
ရေးဖြစ်တာပါ။ အပိုင်းအရမ်းများရင် မမှီ
မှာစိုးလို့ နည်းနည်းတော့ ချုံ့ထားရတာပေါ့။Berryတို့သားအဖရယ် အာလူးလေးရယ်ကို
ချစ်ပေးကြလို့ ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါ
တယ်။ နှစ်ယောက်လမ်းခွဲရတဲ့အပိုင်းတွေ
အတွက် အများကြီးငိုပြီးရေးထားတာပါ။
တွေးလိုက် ငိုလိုက်ရေးလိုက်နဲ့။ တကယ်ချ
ရေးတော့ ကိုယ်ငိုရသလောက် ခံစားရ
အောင်တော့ မရေးလိုက်နိုင်ဘူးထင်တာပဲ။
ကားပေါ်မှာတောင် ပြန်ပြန်ဖတ်ပြီး မျက်ရည်
ကျတာ အရှက်မရှိ😆ပထမတုန်းက Hotel Quarantineကို ထည့်
ရေးဖို့စိတ်ကူးမရဘူး။ ပါပါးကို အရမ်းစချင်
လို့ ရေးရင်းနဲ့မှ အဲ့လိုဖြစ်သွားတာ။ အချိန်မမှီ
မှာစိုးလို့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေဆီ ဂျီကျတာ
တွေ ဖြုတ်ထားခဲ့ရတာ။စာမရေးဖြစ်တာ တော်တော်ကြာမှ Completedလေး တစ်ပုဒ်ရေးဖြစ်တဲ့
feelingက ဘာနဲ့မှလဲမရပါဘူး။ Ursaသာ
လာမခေါ်ဖြစ်ရင် အပိုင်းများမှာကြောက်တာ
နဲ့ အလုပ်မအားတာနဲ့ပေါင်းပြီး ခေါင်းထဲရှိပြီး
အပြင်မှာ ချမရေးဖြစ်တဲ့ တစ်ပုဒ်အနေနဲ့ပဲ
ရှိနေမှာ။အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ဦးငယ်လေးတော့ ပါပါးနဲ့Berryလေးတို့ရဲ့
မေတ္တာတွေအောက်မှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်
ရှိနေပါပြီ ။Amsterdamပုံလေးတွေ ဒီမှာ အမှတ်တရ
ထားထားချင်လို့ လာတင်ရင်းနဲ့ ကျေးဇူးတင်
ကြောင်းလေးပါပြောလိုက်ပါတယ်။
အလှူငွေပါဝင်ပေးကြလို့လဲကျေးဇူးပါ။Amsterdam Cheese Shop
လေရဟတ်တွေနဲ့ ကျူးလစ်တွေကတော့
သူတို့ကို ဦးငယ်လေးလောက်မလှဘူးဆိုလို့ ပါပါးကိုကြည့်မရကြပါဘူး…သိုင်းကျူး