"I knew you were trouble when you walked in, but I still loved you more than you ever will"
Normal na araw lang dapat ang lahat but then I encountered YOU. The trouble maker. I didn't have any intentions getting involved with you but then one day, I...
She left my room for a while and I looked back as to how things went.
Ang naaalala ko lang nung panahong yun yung pagbugbog saken. I don't even know how I was able to get out alive.
Maya maya bumalik na si Missy kasama ang doktor. He checked up on me and Missy went beside the bed. I lifted my hand wanting to hold on to her and she reached for it locking our hands together... I just don't have any reason to push her away anymore. Kung magkakameron man ilalaban ko na yun. Pprotektahan ko na siya this time...
"We still have to run some tests on you Mr. Crawford and you have to undergo some therapy dahil nabugbog pati binti mo. It got healed somewhat when you were comatose pero titingnan pa ulit natin siya and if you can walk with it now but it's really a miracle you still woke up from this state as I may say. You were critical when you came in"
"Pano po ako nakarating dito dok?" Tanong ko
"The police brought you here, Mr. Crawford. If you were brought a little later baka hindi ka nga umabot noon eh"
"I guess it wasn't my time yet?" Sambit ko sabay tingin kay Missy na sinamaan ako ng tingin
"Pano maiwan ko na muna kayo? Babalikan ko na lang kayo when I do my rounds tomorrow morning okay?"
"Ok po"
"Thank you po, dok" sambit ni Missy
She guided the doctor out at tsaka bumalik sa tabi ko, sitting on the side of the bed not even saying a single word
"Sorry" pag-uulit ko making her look at me
"I'd repeat it a thousand times if I had to, I'm really sorry"
"Hindi naman ako nagalit sayo eh" sambit niyang nakayuko
"But still I hurt you..." sumilip lang siya saken pagkatapos nun
I reached for her hand that she willingly gave bago ko yun dinala sa labi ko pero tumingala siya pagkatapos
"Why? Is something wrong?" Tanong ko pero umiling lang siya
"Hey..." tawag ko dito as I saw tears from her again pero hinampas niya lang yung braso ko bilang tugon
"aww!"
"Tinakot mo ko bwisit ka!!! Akala ko... akala ko di ka na gigising... akala ko totoo na yung sinasabi sakin ng doktor na low chance mo of survival. Akala ko iiwan mo ko!"
"Sorry..."
"Bakit ba kasi!! Ha?! Ano bang ginagawa mo dun sa bwisit na bodegang yun?! Pagdating ko dito puro ka dugo wala kang malay... takot na takot ako Scar, wag naman ganun!"
Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niya. I honestly thought that was my last day. I guess God didn't allow it yet. May hindi pa ko nagagawa sa buhay ko... and that to make her feel special.
"Gusto ko lang naman lubayan ka na nila eh..."
"By offering yourself?!"
"That's the only choice I have"
"May pulis naman eh!" Pagmamaktol niya "sana nagreport ka!"
"Missy. Ireport ko makakalabas mababalikan pa rin tayo. Di yun yung solusyon"
"Eh! Basta! May ibang paraan naman eh bushak ka!"
I tried to sit up and she assisted me when she saw me doing so pero pagkaupong pagkaupo ko hinila ko siya at niyakap.
"Hindi na mauulit. Pangako"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.