uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Mist

Tory's POV

Ik neem de tas aan die Isabel voor me had in gepakt. Ze kijkt me aan en ik zie de bezorgheid in haar ogen.

"Wees voorzichtig" fluistert ze. Isabel klonk breekbaar. Aan de buitenkant zag ik niks bijzonders maar toen ik haar hoorde wist ik meteen dat ze deze reis niet leuk vond.

"Zal ik doen" beloofde ik. Isabel gaf een me knuffel. Haar lichaamswarmte was fijn en aangenaam. Hier in Calise was zij mijn moeder.

"Hier neem dit mee" zegt isabel ze legt iets in mijn hand. Het was een steen. Hij was lichtgrijs met een rode cirkel in het midden. "Wat is dit?" Vraag ik.

"Dit zorgt voor trillingen. Ik heb Cyntha ook een steen gegeven. Dan raken jullie elkaar niet kwijt."

"Nogmaals superbedankt Isabel" zeg ik. Ik sla nog een keer mijn armen om haar heen en geef haar een zoen.

"Geen dank lieverd. Ik wil alleen dat je terug komt" zegt Isabel.

"Klaar met jullie geknuffel en kleffe gedoe" zegt iemand droog. Isabel laat me los. Op haar gezicht verschijnt een stalen uitdrukking. Ik draai mijn lichaam en zie Cyntha. Ze had een tas om haar schouder, twee lange jachtmessen zaten aan haar riem vast en op haar rug hing een metalen boog met een pijlenkoker. Op haar gezicht had ze een uitdagende blik. Ze zag er uit alsof ze een heel leger radojidemonen aankon.

"Ja, ik ben klaar" antwoord ik luchtig. De tas die ik had gekregen van Isabel zwaai ik over mijn schouder.

"Dag schat" zegt Isabel nog snel.

"Doei Isabel" zeg ik terug. Dan loop ik met Cyntha de kamer uit.

Vlak voor de uitgangspoort roept iemand:
"Neem je Mistral niet mee?"

Ik kijk achterom. Tony stond daar met een doorzichtig zwaard. Hij had zijn zilveren kroon op en droeg officiele outfit. Een zwarte blouse, een zwarte broek en allemaal insignes op zijn borstzak. Wat niet echt hoorde bij een prins waren zijn gympen, ondanks dat zag hij er fantastisch uit.

"O ja" zeg ik. Ik wilde mezelf bijna tegen mijn hoofd slaan. Dankbaar neem ik hem aan. "Dank je wel" zeg ik verlegen.
"Je ziet er prinserig uit."

Tony glimlacht, en fluistert in mijn oor:
"Veel succes en snel terug komen hè" hij geeft me nog een laatste zachte kus. Zijn lippen waren net als de ontelbare keren zijdezacht. Ik laat hem na een paar seconde los. Meteen had ik daar spijt van. Ik wilde niet bij hem weg.

"Oke, Zal ik doen" zeg ik. Mistral maak ik vast op mijn rug. "Wil je tegen Alec zeggen dat ik hem succes wens bij zijn zoektocht naar Kevin?" Tony knikt.

"Doei en red mijn vader. Ik moet een vergadering bijwonen" hij loopt de trap op net voor hij de hoek omging werpt hij me een blik toe die zei:
Kom alsjeblieft snel terug.

Ik knik, open de deur en klim op 1 van de paarden die buiten klaar stonden. Het was een witte hengst. Het beestje brieste.

"Rustig"

"Jij vind die jongen wel leuk hè" merkt Cyntha droog op.

Ik zeg niks. Ik mocht haar niet op 1 of andere manier. Ze was het tegenovergestelde van Isabel. Ik gaf mijn paard een seintje en hij begint te galopperen. We rijden een tijd door zonder iets te zeggen.

"Hoe wist je eigelijk dat Kevin de drankjes had vergiftigd?" Vraag ik opeens.

"Dat je dat niet weet Lyrathan. Ik beheers Geest dat betekent ook dat je iemands gedachten kunt lezen." Zegt Cyntha.

"Sorry ik weet ook niet alles" zeg ik. Probeer ik een gesprek met dat mens aan te gaan om de stilte te verbreken doet ze niet eens moeite om mee te doen.

"Hier stoppen we even" zegt Cyntha.

"Waarom? de paarden zijn niet een moe" Zeg ik.

"De paarden niet, maar ik wel" snauwt Cyntha. "En het wordt hoog tijd dat je Lucht en Geest beter leert beheersen.

Cyntha springt van haar paard af en bindt haar paard vast aan een boom.

"Kom je nog" ze kijkt me chagrijnig aan.

Ik stap ook af en ga naast haar staan.
"Goed ik ga je de techniek Airshild leren. Het is een belangrijke techniek. Daarna leer ik je telekinese." Ik knik.

"Ga voor me staan en let goed op" Cyntha maakt vage bewegingen en opeens begon het hard te waaien. Alle lucht vormden een bol om Cyntha's lichaam. Met een klap in Cyntha's handen verdween de bol.

"Nu jij" Cyntha maakte de bewegingen en ik spiegelde haar. De winden zwelden weer op. Langzaam verscheen er ook een dunne cocon om me heen. Het lukte! Maar het was valse hoop meteen na een paar seconden vielen de winden weer weg.

"Wat heb jij?" Zegt Cyntha kwaad. "Dit is 1 van de makkelijkste technieken!"

"Lucht is gewoon niet mijn ding oke?" Roep ik boos terug. Cyntha trekt haar mond open om nog iets te zeggen, maar het valt weer dicht. Denkrimpels verschenen in haar oude gezicht.

"Weet je wat je geboorte element is" vraagt Cyntha milder.

"Ja aarde" zeg ik. "Hoezo?"

Cyntha doet spijtig haar ogen dicht. "Het tegen overgestelde van Aarde is Lucht. Vandaar dat je zo beroerd bent in Luchtmagie." Cyntha opent haar ogen weer. "Dan pakken we het anders aan. Lucht bewaar ik nog even. We gaan aan de slag met Geest."

Laat in de middag als Cyntha klaar is met mij lesgeven in geest, pakken we onze spullen weer in en ik klim we weer mijn paard. Ik kon nu dingen laten zweven en communuceren via gedachten. Met Geest had ik gelukkig geen moeite.

"Tory" zegt Cyntha.

"Ja?"

"Goed gedaan"

Ik glimlach. Dit was het eerste compiliment die ik van haar kreeg. Mijn oren horen dan wat geritsel en gekraak. Mijn glimlach sterft weg. "Hoorde jij dat ook?"

Cyntha schud haar hoofd. "Hoezo?"

"Weet niet ik dacht dat ik iets hoorde"

"Kan, er leven hier allerlei beesten" zegt Cyntha. Ze gaat ook op haar paard zitten.

Plotseling wordt alles om ons heen wit. Dikke wolken blokkeerde mijn zicht.
"Cyntha? Cyntha? Waar ben je!" Roep ik. Ik zoek rond maar kan toch niet verder dan 1 meter zien.

"Tory!" Roept een stem. Het was Cyntha. "Ik ben hier Tory!

"Waar?" Gil ik.

Licht misschien helpt licht
Mijn handen vatten vlam, maar dan wordt ik met een klap op de grond gegooid. De klap slaat al het lucht uit mijn longen. Versuft open ik mijn ogen weer. Ik zie twee diep zwarte ogen. Zo zwart als de nacht. Het wezen voor me grijnst en zegt:

"Heb je me gemist?"