uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Weerzien

Merles POV

"WAT?!" brulde iemand. Met een schokje werd ik wakker. Meteen overspoelde pijn mijn lichaam. Ik kreun. De laatste tijd was Yadine er niet meer en Lilith was me zeker ook al vergeten. "WAT?!" krijsde de zelfse stem weer. Ik wist 100% dat het Lilith was. Wie had er anders zo'n verschrikkelijk enge stem.
"IS DE PRINS TOT KONING GEKROOND?!" Tierde Lilith. Bij het horen van die zin fleurde ik helemaal op. Mijn broer was koning! Maar een vervelend zeurend gevoel in mijn maag, vertelde me dat er ook iets mis was.

"Maar vrouwe, de jongen heeft Edward wel kunnen vergiftigen en hij heeft het niet overleeft" probeert een andere stem. Zeker een dienares
Boem de bliksem trof me, ik geloofde mijn oren niet.
Mijn vader....was dood?!

"Ze moesten allebei dood!" Siste Lilith kwaad. "Maar...." begint de dienares. Dan hoor ik gerommel, een gil en dan Lilith die siste: "Half is NIET genoeg."
"Het spijt me, het spijt me." Piept de dienares. "Jullie zijn nutteloos!" Brult Lilith. "Maar goed ik heb al een beter plan. Roep mijn zoon Berserk! Vertel hem dat hij Anthony naar mij moet brengen! Zeg hem ook dat hij het niet moet verpesten, anders zwaait er wat!" Beval Lilith. "Ja, vrouwe" mompelt de dienares. Ik hoor dat ze wegloopt. "O nee" fluister ik. Ik moet Tory proberen te waarschuwen met de kroniek!

Ik probeer me te concentreren. Kroniek leen mij uw kracht, help mij! Het kostte me een berg energie maar er gebeurde niks. Met mijn laatste krachten probeerde ik het weer. Niks. Opeens werd de celdeur open gerukt. Een vrouw met vleermuisvleugels en bloedrode lippen grijnsde duivels naar me.

"O meisje, ik heb zo iets plezierigs voor jou, je zult het zeker leuk vinden!" Dan heft ze haar hand en trekt een draaikolk van duisternis me mee.

Tory's POV

Ik ontweek een windvlaag en smeet er een terug. Cyntha veegde hem weg. "Tory, dit is je examen! Doe meer je best!" Ik gehoorzaamde. Snel creeërde ik 3 tornado's en stuurde ze met duizendwekkende snelheid naar haar toe, vlak daarna gebruikte ik Geest om een ontzichtbare vuist naar haar toe te sturen.

Cyntha ontweek de tornado's en maakte vlug een luchtcocon die als schild diende tegen mijn Geestvuist. "Mijn beurt" Cyntha maakte een gooibeweging en een ontzichtbare krachte smeet me naar achteren. Meters verderop belandde ik op mijn kont, maar Cyntha duwde me weer op de grond met geest. Geïrriteerd blaas ik een harde wind naar Cyntha. Ze blijft staan maar ik zag dat ze moeite had. Ik zag mijn kans en als de bliksem stootte ik een paar windvlagen naar haar toe. Mijn windvlagen beukte Cyntha tegen de boom achter haar aan. Om het af te maken maakte ik een grijp-beweging en Cyntha hing een meter van de grond. Ze probeerde nog zich lost te worstelen uit mijn Geesthanden, maar dat lukte niet. Ik merkte dat ze bijna geen lucht meer kreeg. Vlug liet ik haar los. Cyntha viel op haar achterwerk en veegde hijgend haar haar uit haar ogen. Een glimlach verscheen op haar gezicht.

"Geslaagd."

Tony's POV

Zoekend loop ik door de tuin. Het was avond, de maan en de sterren verlichtte de hemel. Ik moest Tory vinden. Ik wil het met haar goed maken, want ze ontwijkte me de hele dag al. Waarschijnlijk dacht ze dat ik boos op haar was. Ik moest dit rechtzetten. Hoe kan ik leven als het meisje waar ik het meest van hou mij negeert?

Dan zie ik het blonde meisje op een bankje bij de vijver zitten. Regelrecht been ik er naartoe. Ik ga naast haar zitten. "Hey" ze blijft staren en werpt geen enkele blik op mij.

"Hoi" mompelt ze dan uiteindelijk. Stilte. "Ben...ben je niet boos op mij?" Vraagt Tory opeens zachtjes. Ik schud van nee. "Maar ik dacht dat je kwaad op me was omdat ik te laat was" gaat Tory door. Ik sla een arm om haar heen. "Het was niet jouw schuld, je kon er niks aan doen en je hebt alles gedaan wat je kon." Zeg ik troostend.
"Maar ik voel me wel schuldig, als ik net was sneller was..." over Tory's wang rolt een traan naar beneden. Dan nog een en nog een.
"Verwijt het je zelf niet zo." Zeg ik. "Het is jouw schuld niet."

Tory duwt me tegen zich aan, begraaft haar gezicht in mijn T-shirt en begint hard te snikken. "Het spijt me" huilt ze. Ik aai over haar hoofd. Ze rook heerlijk, naar rozen. "Niet huilen" mompel ik, terwijl in mijn eigen ogen zich vullen met tranen.
Zachtjes duw ik Tory's hoofd omhoog, zodat ze me aan kijkt. Ik veeg haar zilte tranen weg. Ze was mooi. Heel erg. Perfecte zachtroze lippen, prachtige witte tanden en mooie stormgrijze ogen. Dan kus ik haar zachtjes op haar lippen. Het voelde alsof ik een fluweel kussentje kuste, zo zacht waren ze. Tory kust me teder terug. We smolten als het ware samen. Als 1 ziel.

Ik vond het bijna jammer dat ze na een tijdje haar lippen losmaakte van de mijne. "Ik hou van je" fluistert ze. "Ik hou ook van jou" fluister ik terug. Tory legde haar hoofd tegen mijn schouder. Samen keken we naar de volle maan. Ik voelde haar aangename lichaamswarmte. De geur van lekker ruikende bloemen uit de tuin drongen in onze neus. Dit was ons moment.
Vredig, warm en liefdevol. Ik sloot mijn ogen. Daarna, niets meer.

Tory's POV

De speer trof hem op het hoofd. Tony had net zijn ogen dicht gedaan en deed ze niet meer open.
"Tony? Tony! Word wakker! Alsjeblieft!" Smeek ik wanhopig. Maar hij werd niet wakker. Het bloed uit de hoofdwond stroomde over zijn gezicht en hij werd bleker.

"Het spijt me van je vriend." Zegt een lage stem opeens. Met een ruk draai ik me om. Een man in een zwarte harnas stond achter me. Zijn huid was blauw, zijn oren waren horens en zijn ogen waren zwart.

"Wie ben jij?" Roep ik. "Ik ben De zwarte prins Berserk, vierde Zoon van Lilith en ik kom hij daar halen. Berserk knikte naar Tony.
"Als je hem wilt, kom dan eerst langs mij" grom ik. Snel als een slang sprong ik op en bekogelde Berserk met vuurballen. Berserk ontweek ze met gemak. Hij mompelde iets. Meteen vloog ik naar achteren. Een kracht duwde me plat tegen een boom aan. Ik kronkelde, wurmde maar niets hielp. "Laat me los!" Gil ik.

Berserk negeerde me, hij liep naar het bankje waar ik net samen met Tony zat en gooide mijn vriendje als een zoutzak over zijn schouder. Opnieuw zag ik zijn lippen bewegen. Snel gooit Berserk nog een soort bal van metaal op de grond. Dan verdwijnt hij.

De betovering die me tegen de boom drukte verdween. Ik viel op de grond. Verslagen en mezelf verwijtend sloeg ik gefrusteerd tegen de grond aan.
Ik had wèèr gefaald. Opeens begon het metalen balletje te bewegen en rolt het naar me toe. Geschrokken maakte ik een vuurbal en hield die gereed.

Her balletje klinkt uit elkaar, totdat het een soort vierkant vormde. Een witte straal schoot uit het vierkant en vormde een gezicht. Het was het gezicht van de persoon die Calise dit allemaal aandeed. De persoon die vernietig en dood zaaide. Lilith.

"Hallo Victoria" zeg ze met een dikke nepglimlach. Bij het zien van de demonenvrouw, borrelde woede als hete lava in een vulkaan omhoog. "Zoals je net hebt gezien, heb ik je geliefde even meegenomen." Gaat Lilith verder. "Over twee dagen is de eclips, dat weet jij ook." O kak dat was ik helemaal vergeten!
"Als je dan nog niet komt opdagen in mijn paleis, heeft Calise geen prinses en ook geen koning meer. Dus wil je hem en dat kleine meisje redden, kom dan over twee dagen naar mijn paleis. Volg de dood en het zwart dan kom je er wel. Tot ziens!" De mist verdween. Nu werd ik pas echt kwaad.

"Lilith, dit ga ik je betaalt zetten!"

Tony's POV

Mijn hoofd bonkte en deed pijn. Langzaam opende ik mijn ogen. Alles was wazig. Ik knipper een paar keer. Mijn zicht werd scherper, maar de hoofdpijn bleef.

Ik lag in een muffe grijze cel. Het stonk hier naar verrotte eieren.
Wat was er gebeurt? Gravend in mijn geheugen ga ik rechtop zitten. Ik vond slechts een herrinnering van Tory en mij zitten naar de maan te kijken. Daarna niks. Ik herrinnerde daarna niks.

Plotseling word mijn celdeur opengesmeten. Twee forse mannen grepen me ruw vast en sleepten me mee. "Waar brengen jullie me naar toe!" Roep ik, terwijl ik probeer uit de greep van de mannen te komen, maar ze waren veel sterker dan mij. De mannen antwoorden niet en duwde me in een andere cel. Er zat een jong klein bruinharig meisje erin. Ze zat vastgebonden aan een stoel. Haar lichaam zat onder de blauwe plekken, striemen, schaafwonden en sneeën.
Mijn mond valt open.

"Merle!?"