uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Het eerste gevecht

Ik beweeg mijn tenen. Ze kregen al klauwen. Het begon weer. De verandering begon weer. Ik sta snel op en loop naar het kastje, naar mijn bed. Mijn hand haalt er een klein flesje uit. Het flesje is half gevult met blauw vloeistof. Ik trek de dop er van af en neem een slok. De klauwen trekken weg. Every zegt een stem uit het niets.
Every kom naar mij.

'Ik kom mijn meesteres' zeg ik. Somber klap ik in mijn handen en word een met de duisternis.

*******~******

Evi's POV

Ik voelde een zacht warm iets over mijn lichaam heen. Ik deed mijn ogen open en knipperde een paar keer. Het was een mantel die over mij heen lag. Ik gooide de mantel van me af en ging rechtop zitten. Herrineringen van gisteren kwamen naar boven. Tony dacht ik meteen. Ik sprong op en ging bij hem kijken. Zijn gezicht had een kalme en ontspannende uitdrukking. De kleur was helemaal terug in zijn wangen. Ik glimlachte.

Hij was superschattig!!

Oke oke Tor das wel genoeg zei ik tegen mezelf. Ik deed haar ogen dicht. Hield mijn handen recht voor zich en begon de genezende spreuk weer op te zeggen. Na een tijdje kreeg ik een prikkelend gevoel in haar handen. Iets in me zei dat ze moest stoppen en dat het bot ook weer heel was. Ik stopte en ging staan.

Ik wierp nog een laatste blik op Tony en ging de tent uit. Vastberaden liep ik met stevige passem naar de rand van het kamp. Niemand was er. Het was natuurlijk nog best vroeg.

Hoe minder mensen het zien hoe beter dacht ik.

Merle ik zal je vinden. Ik liep de barrière die het kamp beschermde uit. Het bos in.

Diep in het bos naast een grote boom speurde ik de omgeving af naar sporen. Het moest gewoon. Er moesten sporen zijn. Een grote boom had Merle gezegd. Dit was een plek met een enorme knoestigw boom.

Ik knielde neer een metertje van mij vandaan lagen kleine gebroken takjes. Ik bekeek ze. Mijn hand gleed er over heen.

Ik zag in de boom ook kleine kasjes. Ze vormden volgens mij letters. Ik kwma dichterbij probeerde het te ontcijferen. T....H....I.....E....R. T Hier.

'Tory hier' natuurlijk!

Toen trok ik een verward gezicht. Er is hier niemand. Een zacht geritsel klink vanuit de struiken. Met een ruk draaide ik me om. Het was weer stil. Wantrouwend tuurde ik naar de bosjes

In een flits dook iets of iemand uit de bosjes en sloeg me tegen de grond. Ik kon niks zien. Het was supersnel. Ik keek omhoog en zag twee koolzwarte ogen. Net zwarte gaten.

'Yadine' siste ik.

Ik maakte een halve draai en nu zat ik bovenop Yadine. Iekkss

Yadine zag er niet uit als een mens. Ze had adelaarsklauwen, kieuwen, leeuwenpoten en niet normaal lange tanden.

'Wat ben jij' riep ik vol walging uit. 'Iets dat beter dan jou is' kaatste Yadine terug. Ze plantte haar leeuwenpoten tegen mijn buik en trapte me achterover. Ik landde op mijn knieën. Yadine stond op. Ze bewoog langzaam 1 voor 1 haar vogelklauwen. Yadine zei iets onverstaanbaars en vlijmscherpe metalen messen zo lang als een pen schoten eruit. Holy

Ik ging automatisch in vechtpositie staan. Met een kreet ging Yadine ten aan val. Ze haalde naar me uit. Ik de sukkel was net te langzaam. De messen scheurde mijn t-shirt kapot. Gelukkig geen huid. Maar wel mijn lievelingsblauwe shirt!

Yadines handen waren dodelijk en haar leeuwenpoten konden hard en snel sprintten. 'Je gaat eraan' siste Yadine kwaad.

Haar metalen messen schoten als kogels uit haar adelaarspoten. Ik zette af en maakte een achterwaartse salto. Zonder moeite plukte ik snel 5 messen uit de lucht. De rest ontweek ik.

Ik landde met beide voeten op Yadine en trapte haar zo tegen de grond. Met 4 messen pinde ik Yadine vast in de grond. De vijfde hield ik tegen haar keel. 'Wil je nog iets zeggen' vroeg ik triomfantelijk.

Yadine zei niets alleen haar zwarte ogen boorde zich in die van mij. Ik bevroor gewoon. Net alsof ik in een extreme vriezer zat met alleen mijn ondergoed aan. Zo eng waren ze. Zo je hebt dus toch nog wat geleert van prins Anthony zei Yadine in mijn hoofd. Jezus hoe flikt iedereen dat?!?! Dacht ik geirriteerd

'Ga uit mijn hoofd gilde ik. Yadine grijnsde.
Nou toe dan. Dood me maar
Doe dan. Ik verroerde me niet.
Zie je wel je kan het niet. Wat ben jij voor uitverkorene als je niet kunt doden. Denk je dat je dit verdoemde land kunt redden. Zonder te doden? Een spottende lach galmde door mijn gedachten.
Kan je dit land redden? Kan je dat Victoria Starling? Zei Yadine hard. In mijn hoofd dan.

Twijfelgevoelens vulde me. Kon ze dat wel dacht ik twijfelend.

Ik liet het mes zakken.

Yadine zag haar kans schoon. Ze sloeg het mes uit mijn handen en schopte me van zich af. Met een bonk kwam ik terecht op de bosgrond. Ik bleef liggen. Ik was nog steeds met mezelf in gevecht met de vraag

Of ik Calise wel kon redden.

Yadine raapte het mes dat ik had laten vallen op. Langzaam hief ze haar arm. Ik kneep mijn ogen stijfdicht.

Dit is het dan dacht ik verbitterd. Dit is het eind. Het eind. Yadines arm kwam omlaag..............

Zo weer een hoofstuk. Echt bedankt voor al jullie stemmen reacties en reads. Bijna 900 reads!!!! Ik dacht in het begin niet eens dat ik over de 100 zou komen. Echt super bedankt!!!
X soofje