uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

Terugkeer

Tony's POV

Ik vloog, hoger en hoger, tot ik bovenop een berg belandde. Het was er koud en kil. Ik keek naar mijn handen en ik schrok. Mijn handen waren doorschijnend. Vlug keek ik ook naar de rest van mijn lichaam. Ik was helemaal doorschijnend.

Opeens komt er een herrinnering in me op. Ik herrinnerde Lilith met het mes in haar hand, heel veel pijn, Tory die Lilith verslagen had en naast me zat te huilen. Daarna niets.

"Ben ik dood?!" Mompel ik vol ongeloof.

"Nee" zegt een vrouwenstem achter me.

Snel draai ik me om. Voor me stond een vrouw, met donkerblond haar en groene ogen. Mijn mond valt wagewijd open.

"Mama?"

De vrouw knikte. "Ja Tony, ik ben het"
Mijn moeder glimlachte lichtjes.

Ik ren naar haar toe en omhels haar. Ze was het! Ze was het echt! Mijn moeder! Tranen vullen mijn ogen.

"Mam, het spijt me dat ik je vermoord heb." Mompel ik met een brok in mijn keel.

"Dat heb jij niet gedaan, zoon." zegt een mannelijke stem.

Uit het niets verschijnt een man naast mijn moeder. Hij had de zelfde kleur haar als mij.

"Pap?!" Fluister ik.

"Het is inderdaad niet jouw schuld, ik moest je geest van Kurna leren, het is mijn eigen schuld dat ik vergat dat het demonen aantrok, maar ik ben nu trots dat je de gave beheerst." Zegt Lisanna, mijn moeder.

Mijn ouders stonden hier voor me, maar ze zouden dood moeten zijn....

"Pap, mam" begon ik. "Jullie..jullie zijn dood... ben ik ook niet dood?..."

Mijn moeder schud haar hoofd. "Dat heb ik al gezegd, nee je bent niet dood. Je kan terug, omdat jij je leven nog moet afmaken."

Ik kijk haar verward aan.

"Stel niet te veel vragen, Tony." Zegt mijn vader. "Ga terug naar Merle en Tory, help Calise om weer een prachtig rijk te worden. Dan pas kom je hier terug en snap je waarom je nu niet dood bent."

"Maar?..."

"Laten we zeggen dat je zegmaar met 1 voet in de dood staat, maar je er nog uit kan." Zegt mijn moeder.

Ik knik langzaam. Een heel klein deel van me wilde iets anders. Het wilde bij mijn beide ouders zijn.

"Maar wat als ik hier wil blijven?"

Mijn moeder wisselt een blik met mijn vader. Dan wenkt ze me.

"Kom mee."

Ze leid me naar een bron. Het water daarin glansde en straalde rust uit.

"Dit is een speciale bron, hiermee kunnen doden eenmaal per jaar hun naasten zien."

Mijn moeder houd haar hand boven de bron. Opeens vormt de bron een beeld.

Ik zag een meisje. Ze zat op haar knieën voor een altaar. Haar haren waren slordig en kort gesneden, aan de èèn kant schuin. Haar grijze ogen stonden vol pijn, tranen van verdriet rolden over haar wangen omlaag en spatten kapot op de koude, witte, marmere vloer Op het altaar lag een lichaam, het lichaam had een zwart kristallen zwart in zijn handen en voor het altaar lagen bloemen.

Mijn lichaam. Mijn zwaard. En het meisje was Tory.

"Waarom moest je gaan?" Huilde Tory. Haar snikken waren hartverscheurend.

"Tony, wil je Tory ongelukkig maken? En je kleine zusje van tien jaar oud in de steek laten?" Vroeg mijn moeder zacht. "Je houd van Tory en zij van jou. Merle heeft je ook hard nodig. Ga terug mijn zoon, als je hier bleef zou je zelf ook ongelukkig worden."

Nee ik wilde Tory niet ongelukkig maken. Ik wilde ook niet dat Merle geen enkel familielid meer had. Absoluut niet. Toch was dat kleine deel er nog.

"Ga toch terug." Zegt mijn moeder nog een keer.

Ik antwoorde niet en bleef staren naar de bron. Tory was gestopt met huilen. Heel langzaam strekt ze haar arm en pakt mijn zwaard.

"Ik wilde voor altijd bij jou zijn, nu jij weg bent, heb ik geen doel meer om voor te leven, ik ben toch niet meer nodig hier." Tory glimlachte even zwakjes.  "Ik kom naar je toe." Ze bracht het zwaard naar haar keel.

"Nee!" Schreeuw ik.

Precies op dat moment, duwt mijn moeder me en ik val van de berg af.

"Sorry!" Gilt mijn moeder me nog na. "Maar je vader en ik staan niet toe dat je Tory ongelukkig maakt en vooral je zelf niet!"

Het werd even zwart voor mijn ogen, daarna weer licht.

Ik voelde weer mijn lichaam, elk ledemaat en elke spier. Snel open ik mijn ogen en schiet overeind.

Mijn ogen kijken recht in die van Tory, ze laat met open mond het zwaard vallen en een knetterend geluid van het metaal valt op de grond.

"Hey" mompel ik glimlachend.

Hoi

Op 3 na laatste hoofdstuk!! Tips zijn welkom! En vooral votes en comments natuurlijk!

Dus klikken op dat sterretje!! :)

Xxsoofje

Ps: nieuwe update komt dinsdag!