uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

De jongen en de zwevende taart

Hoe kon dat in godsnaam?!
Het knappe gezicht, de felgoene ogen met zilveren en gouden streepjes, zijn precies het zelfde als de jongen uit mijn droom. Ik voel mijn hersenen op  op volle toeren draaien en krijg er zelfs hoofdpijn van. Dit is onmogelijk! Ik kan niet ophouden met staren naar hem. Vickie gniffelt naast me.

"Stel je zelf maar voor." zegt mevrouw Santori.

"Hoi, Ik ben Tony Mcfallerty" spreekt de jongen, zijn engels had een licht accent. "Ik kom uit Ierland maar mijn ouders kregen hier in Amerika een baan dus verhuisden we hierheen."

Meredith het populairste meisje uit de klas, die mij veracht, ik mag haar ook niet trouwens,  knipoogt zogenaamd nonchalant naar hem en werp een kushandje. Die meid haalt altijd mijn bloed onder mijn nagels vandaan. Tony trekt een beetje raar en ongemakkelijk gezicht.

"Tony, ga maar naast Victoria zitten het meisje met de blonde haren daar." Mevrouw Santori wijst mij aan.

Waarom moet hij naast mij zitten?! Denk ik, terwijl ik mijn wangen voel opgloeien. Tony gaat naast me zitten en de les gaat van start. Mevrouw Santori begint dingen over algebra uit te kramen. Ik snapte het niet en heb er eerlijk gezegd ook geen aandacht voor.

"Hi" fluistert Tony naar me. Ik fluister "Hey" terug.  Hetzelfde vlindergevoel in mijn buik zoals als in mijn droom keert terug.

Vickie giechelt harder. Ik probeer mijn hoofd af te wenden van Tony en werp Vickie daarna een vernietigende blik toe. De les lijkt eeuwen te duren voor mij, maar uiteindelijk gaat de bel. Daarna lopen Vickie en ik snel het wiskundelokaal uit.

"En?" Vraagt Vickie ze kijkt me geheimzinnig aan. Haar bruine ogen glimmen van de pret.

"Wat?" Ik zeg het verwarrend, maar ik wist maar al te goed waar Vickie het over had.

"Ben je verliefd op hem." roept Vickie opgewonden.

"Hou je mond! Niet zo hard!" sis ik, maar ik geef geen antwoord.

"Ik heb wel gezien hoe je naar hem keek hoor." zegt Vickie, dit keer iets zachter. "Bovendien is hij fucking lekker." In Vickies ogen verschijnt een zwijmelachtige blik.
Ik schud zuchtend mijn hoofd.

Dan zie ik in de verte, Elena, Larissa en Isabel. Vickie ziet ze ook, al zwaaiend rent ze naar hen toe. Ik wil meelopen maar word tegengehouden door een hand op mijn schouder. Ik draai me om en zie Tony. Alweer voel ik mijn wangen in brand staan.

Ik kreun mentaal. Kan ik ook nooit niet blozen?

"Hey ik vroeg me af omdat ik hier nieuw ben en zo of je me de school kon laten zien." zegt Tony, hij glimlacht.

"Eh ja..natuurlijk." hakkel ik moeizaam, terwijl mijn wangen nu opgloeien naar 3000 graden, bij het zien van zijn lach.

Een poppetje in mijn hoofd schreeuwt me toe: "Doe Een Keer Normaal!"

"Als zij het niet wil doen wil ik het wel doen." klinkt opeens een stem achter ons, Meredith komt aangeklakt met haar roze designerschoentjes.

Meteen slaat de ergenis toe.
Wat doet zij hier?!

"Bedankt Meredith, maar Tory leidt me al rond." zegt Tony.

"Oh, oke" zegt Meredith nonchalant. Ze doet alsof het haar niks uitmaakt, maar ik zie de verontwaardiging in haar ogen. Met een opgetrokken neus klakt Meredith weer weg van ons.

Ik negeer wat Meredith net had gezegd en begin met de rondleiding.

"Nou ehm, dit is de aula en dat." ik wijs de kantine aan waar de kantinevrouwen eten uitdeelden. "Dat is de kantine."