Şühedâ.

١) Gecenin nûru.

Kaç saattir ağlıyorum,bilmiyorum.Ama ağlamaktan ciddi anlamda yoruldum.Her gecem böyle bu sıralar.Elimden bir şey gelmiyor,âcizim.Duâyı duâya ekleyip uyumaya çalışıyorum.

Bir Ramazan gecesi.Bir saat sonra sahur var.Allah'ım yine ben hazırlayacağım.Gerçi sahura kadar uyumayınca zor değil.

Neyse,hazırladım sofrayı.Yenildi,içildi,niyet edildi,kalkıldı.Bizimkiler yine yattılar.Bende yine uyku yok.Açıyoru Anadolu Ajansı'nı Gazze'yi seyrediyorum.Tüm gün.Açtım,izliyorum.Daha ilk dakikadan bir bomba patladı.Sesini tarif edemem.Bir de oradaki kardeşlerimizi düşünün.O sese bir insan vücudu nasıl dayanır ? Hangi kulak duymak ister Ramazan ayında bir bomba sesi ? Ya bedenler ? Nasıl dayanır o acıya,sancıya ? Asır olmuş ,ne zaman bitecek bu zulüm ? Kafamda bu sorular varken nefes alamadığımı hissedip balkona çıktım.Hava mis gibi.Sahur topu atılmamıştı henüz.Gözyaşlarım bir çeşme gibi.Ardı arkası kesilmiyor.O bombalar aklıma geldi.Tam bu sırada sahur topu atıldı.Haddinden fazla bir şekilde irkildim.Bu kez daha fazla arttı gözyaşım.Ben bu sese dayanamıyorken Ya Rab,onlar nasıl dayanıyor ?

Duâlar eşliğinde bir uyku.Uyandığımda hiç düşünmeden üstümü giyinip dışarı çıktım.Külliyeye gidecektim.Bir vakit namazımı olsun orada kılacaktım.Giderken medreseye uğradım.O kadar huzur dolu ki.Osmanlı'dan kalma.Tabiki artık eğitim verilmiyor.El sanatları çarşısına dönmüş.Esans satan bir dükkândan esans aldım.Hattat Rafet Hoca'ya uğradım.Maalesef o yokmuş ama umreye gitmiş.Nûr yüzlü bir amcayla muhabbet ettik.Sizin gibi gençlere çok ihtiyaç var yavrum,dedi.Artık kimseler uğramıyor böyle yerlere deyip küçük bir hat hediye etti.

Külliye uzakta.Yürüyeceğim ama.Evet oruçluyum ama aklıma Gazze geldikçe daha çok yürümek istedim.

İkindi ezanı.Huzur dolu.Hemen koştum câmiye.Bayan tarafında kimseler yok.Duvarda kocaman vav harfi,diğer duvarda kocaman elif harfi.Namaz bittikten sonra câmide bir müddet oturmaya karar verdim.Kurân okudum.İftar için eve gitmeye hiç niyetim yoktu.Ayakkabılarımı giymek üzere kapıya yöneldim.Sağıma döndüğümde "Bu akşam tüm cemaatimize ücretsiz iftar verilecektir,duâ ile." yazıyordu.Bu bana moral verdi.Karar verdim iftarı burda yapacaktım.Telefonum yanımda değil,eyvah ! Evdekilere nasıl haber vereceğim ? Akşam ezanına 25 dakika kalmış.Hayatta eve yetişemem.İftardan sonra nasıl geri döneceğim peki ? Af,bunları hiç düşünmedim.Şimdi n'olacak ?!