Şühedâ.

٣ ) Nasıl'ların çoğaldığı gün.

Üzerimde bir şaşkınlık vardı.Bir yandan da heyecan.
'Kim bu insanlar ya,ayrıca çok değişik birilerine benziyorlar,çok da sessizler.Ortam hiç güzel değil.En iyisi odama gideyim.' diyordum içimden.Kalktım,tam kalkarken bir çift gözü üzerimde hissettim.Kadının yanında oturan uzun boylu,kendinden emin,sakallı çocuk -gerçi ya kadının eşi ya da akrabası galiba- kısacık da olsa bana baktığını gördüm.
'Deli midir nedir,ilk defa geldiğin evin kızına nasıl bakarsın ?' diye diye kalktım.

Odama girecekken bir kızın namaz kıldığını gördüm.Kız aynı benim gibi kendi kendine konuşmayı âdet edinmişti galiba.Duyduğum kadarıyla 'Kahrolasıca şeytan.Kes artık şu vesveseleri.Estağfirullah.Namazda bâri rahat bırak.Hem namaz kılınırken kahroluyorsun hem de uğraşmayı kesmiyorsun.Allah'ım sen koru.'

Sanırım duâ ediyordu ya da ben anlayamamıştım.Beni farketmemişti henüz.O sırada odadan içeri giriyordum.Arkası dönüktü,seccâdesini katlıyordu.Hâlâ bir şeyler söylüyordu ama duyamıyordum tam olarak.Odama çekingen bir hâlde girmeye başladım.Yüzünü bana döndü.Dönmesiyle gözlerimin fal taşı gibi açılması bir oldu.Ama o tebessüm ediyordu.Onun o yeşil gözlerini hatırladım.
'İnanmıyorum ya,nasıl olur ? Bu yeşil gözler,bu sakinlik,bu simâ.Bu kız o kız.Tövbe tövbe hayâl mi bu ? '
-Aa şey selâmun aleykum,diyebildim sonunda.Hoşgeldin.
+Âleykum esselâm.Hoşbulduk.
-Ama sen câmide gördüğüm...dememe kalmadan cevap verdi.
+ Evet,ben o kızım.Size geleceğimi hiç düşünmemiştim.Çok şaşırdım.
-Aynen,ben de öyleyim.Nerden tanıyor babam sizi ya ? Şu an ben afalladım.
Bendeki aceleye bak.Bir sâkin olsana Şühedâ.Kız da şaşkın.Hay meraklı.
+Tevâfuk :) Dur,sakin ol,ilk önce bir tanışalım,olur mu ?
-Âh affedersin,ismim Şühedâ.
+Memnun oldum,ben de Esma.
Biz konuşurken annem geldi odaya."Kızlar,bize birer kahve yapar mısınız ? "
+ Tabiki,dedi Esma hemen.
Annem kulağıma fısıldadı. "Tanış,kaynaş Esma'yla.Eminim çok hoşuna gidecek."

Mutfağa gittik beraber.İnanılmaz bir şekilde samimiyeti yakaladık.Sohbet etmeye başladık.
- Buraya nasıl geldiniz ?, diye sordum.
+Biz Filistinliyiz.Abim doktor.Babamız şehîd.Abim iyi bir cerrah.Bir süreliğine işi sebebiyle buraya geldik.Para kazanmamız gerekiyor.Gelmek istemiyorduk tabi.Memleketimiz,canımız Filistin.Bir süre sonra toparlayıp geri döneceğiz.
Ne Filistinli mi ? Ne,nasıl yani ? Allah'ım hasret duyduğum memleketin insanı tam karşımda.Kekeleye kekeleye konuşmaya başladım.
-Ben,ben Filistin'e âşığım. Gözlerim doldu.
O kadar sevindim ve hüzün doldum ki şu an.Babana Allah gani gani rahmet etsin,şehîdliğini kabûl eylesin.İnşaAllah düzelir işleriniz.
Demek ki içerdeki çocuk Esma'nın abisi.Yanındaki kadın da annesi.O zaman bu adam babamın yanında çalışacak.Hem de cerrah.Vay be.
-Sen neler yapıyorsun,ne zamandır burdasınız ?
+ Ben de bir yandan okuyorum,bir yandan vakıfta gönüllüyüm.2 ay kadar oldu geleli.
-Aa,nerede okuyorsun ?
+Bu şehirdeyim,İstanbul.Arapça öğretmenliği.
- Ya,ciddi misin ?! Ben de ilâhiyattayım.Hım,sen zorlanmazsın o zaman,Arapça sonuçta.
+Evet,öyle.

Bu sırada kahveler oldu.Esma'ya sen içeri otur,ben kahveleri tutarım dedim.
Odaya girdim.Kahveleri tutarken heyecan yaptım biraz.Esma'nın ailesine kahveleri tutarken bir fincan üstünden taştı,hafif döküldü.Esma gülerek :
+Onu ben alırım,dedi.
Kızardım.Esma'nın abisinin tebessüm ettiğini gördüm.

Kahveler içildi.Biraz vakit geçtikten sonra Esma'nın abisi babama :
-Abi,biz kalkalım.Teravihe evden geçeyim.
Babam :
-Tamam Hamzacığım.Dediğin gibi olsun.Yine bekleriz.

Giderlerken Esma'yla sarıldık.
-Bir daha nasıl görüşürüz ? diye sordum.
+Dur,ben sana numaramı vereyim, dedi.
Numaralarımızı aldık,vedalaştık.

Bir "vay be " dedim.
Nasıl insanlarla karşılaştım ben ? 40 yıl düşünsem aklıma gelmez.Bir yanım acayip huzurlu,bir yanım hüzünlü.
Şimdi sıra bizimkilerde.Bu insanların kim olduğunu iyice öğrenmem lâzım.

Selâmun aleykum herkese :) Hikâyenin bazı yerlerinde kafa karışıklığı olabilir,bu yüzden bir tanıtım yazacağım.İnşaAllah beğenerek okuyorsunuzdur :)
Fî emanillah.