Şühedâ.

٧) Abi'nin varlığı.

Esma,Zeynep ve ben beraber çıkmıştık vakıftan.Mutlu bir hâlde metroya binmiştik.Oruçlu olmasaydık gezerdik,muhakkak.Belki başka zaman.Esma'yı Zeynep ile tanıştırmıştım.Zeynep Esma'yı tanıyınca hem şaşırmış hem mutlu olmuştu.

Üçümüz güzel bir günün ardından evlerimize dönmek üzere ayrıldık.
Dışardan eve gelince kendimi çok iyi hissediyordum.Çünkü yorgunluğumu attığım,huzuru bulduğum mekân.Her acım,her hüznüm,her sevincim yıllardır bu evde.Durup düşünüşüm,hayal kuruşum hepsi bu evde.
Babam geldikten sonra iftarı beklemeye başlamıştık.Bu sırada fırsat bu fırsat deyip vakıfta gönüllü olduğumu söyledim.Samimiyetle,memnuniyetle karşıladılar.
Hep aklımdadır.Bir gün Kudüs'teyim. Yürüyorum alabildiğime sokaklarda. Yeryüzüne bakıyorum sonra gökyüzüne.Oranın turâb olmuş mahalleleri gözümün önünde.Tertemiz havası her yerde. Çok mu uzaktı bu hayaller ?

٠حب

Ramazan ayının bitmesine çok az kalmıştı.Bir gece vaktiydi.Ben yine ayakta sahuruu bekliyordum.Telefonum ısrarlı bir şekilde çalmaya başladı.Arayan abimdi.Nasıl sevinmiştim anlatamam.Daha 'alo' dememe kalmadan ;

" Aç kapıyı Şühedâ. " dedi,kapattı telefonu.
Nasıl ya ? Ne kapısı ? Bizim evin kapısı mı ? Abim mi geldi ? Bu saatte ?

Kapıya koştum.Dürbünden baktım. Aa ! İnanmıyorum ! Evet,kapıda.
Hemen kapıyı açtım. İçeri girmesine fırsat vermeden boynuna sarıldım ağlayarak.
Sırtımı sıvazladı abim,tamam ağlama diyerek.
-Affedersin abi,gel gel içeri.

Bavullarıyla birlikte odasına geçti. Ben de hemen arkasından âdeta ışık hızıyla onu takip ettim.
- Abi,aç mısın,bir şey yer misin,söyle ne yapayım ?
Abimin bu ani gelişi beni telaşlandırmış,elim ayağım birbirine dolanmıştı. Hep böyle süprizleri vardı abimin. Değişik ama güzel insandı abim.
- Sakin ol Şühedâ. Açım ama sizle birlikte sahurda yerim. Uykum yok. Uçakta kestirdim.
+ Niye haber vermiyorsun,gelip alırdık seni ?
- Ne gerek var,koca adamım değil mi ?
+ Aman aman,tamam.Öylesiniz beyefendi.
Abimin bir huyu vardı. Yolculuktan geldiyse bir müddet yalnız kalıp dinlenmek isterdi,kime giderse gitsin. Tam balkona doğru gitmeye yeltenmiştim bu sebepten.
- Nereye ? dedi birden,bavullardan başını kaldırarak.
+ Balkona, dedim.
- Orda ne yapıyorsun deli ?
+ Ne yapayım? Sahuru bekliyorum.
- Bugünlük gel, benim odamda bekle sahuru.

Kocaman gülümsedim.Bayağı özlemiş olmalıydı ki,ilk defa böyle davranmıştı.
Nasıl özlemişim ? Bakışını,gözlerimin tâ içine bakıp Şühedâ Hanım,deyişini,oturuşunu,kalkışını. Kavuşturan'a şükür. Abim benim canım, her şeyim...