Bir arazi yüzünden hayatları değişmiş iki kız. Gerçekler ortaya çıkınca nolucak? Kendi yetiştirdikleri kızlarını mı isticekler yoksa gerçek kızlarını mı? Peki Dila kabul edebilecek mi kendisini terk ettiğini düşündüğü bu aileyi?
Sanırım almamız gere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~~~~~~°~~~~~~~~~~~~~~~~ Merhaba Kırılmışlıklar okuyucuları. Güzel bir hafta ve umarım güzel bir de bölüm olur sizin için. Bu bölümü uzun tutmak isterdim sizin de istediğiniz gibi ama bazı şeyler istediğim gibi gitmedi hayatımda. Onun etkisi ile her zamanki bölüm uzunluğunda olan bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz. Haftaya ki bölümü daha uzun tutmaya çalışacağım istediğiniz gibi. Şimdiden iyi okumalar hepinize. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Hepinizi seviyorum.
Artık beni 100 takipçi yapar mısınız buradan rica etsem :)
Gece saat 3 gibi kapımın çalıp durması ile uyandım. Bu kadar ısrarlı bir şekilde kapımın çalmasına kaşlarım otomatik bir şekilde çatılırken üstüme hırka tarzı olan üstümü koltuğun üstünden alıp giyindim. Kapıya ilerlerken bir yandan da kendime gelmeye çalışıyordum. Hala üzerimde uyku mahmurluğu vardı. Bir elim ile gözlerimi ovuştururken kapıya ilerledim. Kapıyı açmadan önce kapının gözünden hafif parmaklarımın ucunda yükselerek baktım. Gelen kişi bir erkekti ama yüzü bana dönük olmadığı için göremiyordum. Arkamdaki sehpanın üzerinde ki vazoyu nolur nolmaz diyerek elime alıp kapıyı hafif açtım ve kafamı uzattım. Kapının açıldığını duyduğu anda bedenini bana döndürünce gelen kişinin Can olduğunu anladım. Kaşlarım istemsizce yukarı kalkarken gözlerimde anın verdiği şaşkınlık ile sonuna kadar açılmıştı. Can ın burada bu saatte benim evimde ne işi vardı?
Kapıyı daha da fazla açıp ona baktığımda o da aynı şekilde bana bakıyordu. Ne diyeceğini bilemiyormuş ve sanki çekiniyormuş gibi bir hali vardı. Bir elini ensesine atıp orayı ovalarken gözlerini kaçırması ile Can ın ilk defa bu haline şahit olduğumu fark ettim. Ve ne yalan söyliyim tatlı duruyordu. Yine de bu gecenin bu saatinde kapıma gelmesinin konusu değil. Gözlerimi ona dikip açıklama beklediğimi anlatmaya çalışırken o da en sonunda anlamış olmalı ki açıklama yapma tenezzülünde bulundu beyefendi. Hele şükür!
-Şey ben seni merak ettim de. Bir de bu akşam sende kalsam olur mu?
Çekine çekine ve utana utana sorduğu soru ile şaşırdım bir an için. Beklemediğim bir durumdu Can ın bende kalmak istemesi. Her ne kadar dünkü olaya karşı onlara sinirli ve kırgın olsam da evime kadar gelen birini kovmak bana yakışmaz. Bu yüzden Can ı hareketimle onaylayıp kapıyı açarak geçmesi için müsaade ettim. Başta şaşkın ve inanamazcasına baktı ama sonra hızlı bir şekilde içeriye girdi. Sanki hemen girmezse kapıyı geri suratına kapatacakmışım gibiydi davranışı. Onun bu hali gülme isteğimi uyandırsa da kendimi tuttum.
Can içeriye geçerken uykumun çoktan beni terk ettiğini fark ettim. Bende onun ile beraber salona geçerken Can koltuğa geçip oturdu. Ama gergin olduğunu durduğum yerden bile anlayabiliyordum. Onun bu haline içimden göz devirirken dışımdan hiç bir şey yapmayıp karşısındaki koltuğa oturdum.
