Bir arazi yüzünden hayatları değişmiş iki kız. Gerçekler ortaya çıkınca nolucak? Kendi yetiştirdikleri kızlarını mı isticekler yoksa gerçek kızlarını mı? Peki Dila kabul edebilecek mi kendisini terk ettiğini düşündüğü bu aileyi?
Sanırım almamız gere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~~~~~~°~~~~~~~~~~~~~~~~ Merhaba Kırılmışlıklar Ailesi. Umarım hepiniz iyisinizdir. Bölümler ile alakalı kısa bir açıklama yapmak istiyorum. Az bir şey kaldı final yapmamıza. Son bir kaç bölüm diyebiliriz yani. Aklımda yeni kurgular şekillenmeye başladı şimdiden. Her Çarşamba bölüm gelmeye devam edicek. Tekrardan düzene oturtturuyorum bölüm atma olayını yani. Umarım seveceğiniz bir bölüm olur. Şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Sizi seviyorum. Hadi bakalım siz bölüm okumaya bende sizden gelecek olan bildirimleri beklemeye gidiyorum.
Çocuklar büyüdükçe bizim Arıl ile olan onların peşinden koşturma zamanımız da artıyordu. Daha yeni doğmuşken yaptığımız tek şey emzirme, gaz çıkarttırma, bez değiştirme, uyutma gibi işlerdi. Şimdi büyümelerinin de vermiş olduğu bir durum itibari ile yavaş yavaş emeklemeye başlamışlardı ve Arıl ile beraber tüm gün onların peşinden koşuşturuyorduk. Tabi sadece Arıl ve ben değil bütün ev halkı onların peşinden koşturuyorduk. Açıkçası Duru o kadar hareketli ki, bu emekleme döneminde onu takip etmek zor oluyor. Araz Duru nun aksine daha sakin ve uslu bir çocuk. Duru gibi hızlı bir şekilde emekleyip oradan oraya gitmeye kalkmıyor. 3 4 adımlık bir mesafe gidiyor emekleyerek sonra bir bakmışsınız orada olduğu yerde uyumaya başlamış. Hatta geçen gün başımıza çok komik bir olay geldi. Tabi olay şuanda komik o sırada hepimiz fazlası ile endişelenmiştik, korkuyorduk Araz ı kaybettik diye.
Emeklemeye İlk Başladıkları Zamanlar :
Bir hafta önce Araz ve Duru nun emeklemeye başlaması ile evde yeni oyun türleri keşfedilip oynanmaya başlamıştı. Ve önceki zamanlara nazaran daha fazla yoruluyorduk ev halkı olarak. Hepimiz bu iki bücürün peşinde koşuşturup duruyorduk. Bu yüzden herkes sıra sıra ilgileniyordu. Şuanda da Duru ile ben ilgilenirken Araz ile de Can ilgileniyordu. İlgilenmek dediğim çok fazla göz korkutmasın onlar emeklerken bizde peşlerinde geziyorduk o kadar yani.
-Oyş dayısının tosbağı, tombalağı şu göbüşe bak. Resmen göbeğin yerde sürükleniyor. Senin bir göbeğin yok dayıcığım göbeğin seni var.
Can Araz a ne kadar tombiş olduğunu kelimeler ile sürekli olarak anlatıyordu. Tabi iş sevmeye gelince o yanaklarını da bir güzel hallediyordu can can bey.
Can salondan çıkıp mutfağa geçerken ben de Duru yu kucağıma aldım. Dizleri acicak arada alıyorum kucağıma. Ana yüreği işte.
-Abla!
Can ın bağırış sesi kulağıma dolarken kucağımda ki Duru ile mutfağa yöneldim. Ne deli danalar gibi bağırıyor anlamıyorum.
