Bir arazi yüzünden hayatları değişmiş iki kız. Gerçekler ortaya çıkınca nolucak? Kendi yetiştirdikleri kızlarını mı isticekler yoksa gerçek kızlarını mı? Peki Dila kabul edebilecek mi kendisini terk ettiğini düşündüğü bu aileyi?
Sanırım almamız gere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~~~~~~~~~~~~~°~~~~~~~~~~~~~~~~ Merhaba Kırılmışlıklar okuyucuları. Umarım hepiniz iyisinizdir. Şahsen ben çok üzülüyorum çünkü yorum sayılarında ciddi bir düşüş var bu şekilde devam ederse bölümlere sınır getireceğim artık. Nolur yorum ve oy sayılarını artıralım. Neyse hepinizi çok seviyorum. Duyduğuma göre yazılı zamanınız gelmiş. Umarım hepinizin sınavları iyi geçer. Düşük alırsanız da üzülmeyin dünyanın sonu değil sonuçta bir sonraki sınavda daha yüksek alıp düzeltirsiniz notlarınızı. Ama tabi ben böyle dedim diye de salmayın. Çalışmaya son gaz devam. Neyse daha fazla oyalamayayım ben sizi. Şimdiden iyi okumalar hepinize. Oy verip yorum yapmayı unutmayalım.
Bölüm hatırına bir de takip ederseniz çok makbule geçer :)
Üstümü başımı düzeltip kapıya ilerlediğimde içimden bildiğim tüm duaları ediyordum ne yalan söyliyim. Yine de son bir kez gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ardından da gözlerimi açıp kapıyı açtım. Karşımda ellerinde en sevdiğim tatlıcıdan olan bir kaç poşet vardı. Gözlerimi üzerinde gezdirdiğimde tamamen siyaha bulandığını fark ettim. Hatta belki siyahın ta kendisi demem onun için yanlış bir tabir olmazdı. Siyah bir takım elbise içine de siyah bir gömlek giymiş. Ayakkabıları bile ben pahalıyım derken aynı zamanda siyahlığını da dile getiriyor. Esmer teninin üzerini sarmış olan üstündeki kıyafetler sanki kendinden bir parçaymış gibi bir hava veriyordu. Siyah asil bir renktir bana göre ve şuanda asaleti önünde diz çöktürecek siyahlara bürünmüş bir adam vardı karşımda.
-Süzmen bitti mi?
Ses tonunu duyduğumda onu bile siyaha yakıştırmam normal mi yoksa kendime Bakırköy deliler hastanesinden yer ayırtmam gerekiyor mu?
Yanaklarım kızarırken sadece kapının önünden çekilip geçmesi için alan yarattım ona. Zaten vücudum kapının arkasında kalıyordu şimdi iyice kapının arkasına geçmiştim. Kapıyı açtığım yerden ayakkabıları ile beraber içeriye girerken sesimi çıkarmadım. Ayakkabıları ile girmesine müsaade ettim. Ne ona ayakkabılarını çıkarması için seslenesim vardı ne de bu tarz bir şey için harcayacak enerjim. O yüzden göz yumdum bu seferlik. Zaten bir sonraki gün halıları yıkamaya verip eve yardımcı bir abla çağırtırdım Mert e. Böylelikle evde dip köşe temizlenmiş olur.
Yanımdan geçip içeriye girerken bir kere olsun bana bakmadı. Kapıdan görmüş olduğunu tahmin ettiğim salonuma geçerken kendi evi gibi rahat bir şekilde bir koltuğa yayıldı. Bu kadar rahat davranması istemsizce beni de rahatlatıyordu. Bir yandan iyi bir şeydi bu benim için. Ama hamile olduğumu ve bebeklerimin babasının o olduğunu söylediğimde Napim gibi saçma bir tepki verirse işte o zaman saç baş yolar ağzının ortasına çakarım bir tane. O kadar da rahat olmasın yani. Yavrularımız bu sonuçta boru değil.
