CHAPTER 34

642 26 0
                                    


It's been awkward for me even after what happened earlier. Hindi parin ako nakakabawi.

Nagsimula naman na kaming kumain at may kanya kanya ng usapan sila Tito at Tita. Kahit sila Lukas at Sienna may sarili naring mundo.

I don't mind them though, isa pa nahihiya pa din ako sa parents ni Ellias. Kaya mabuti narin na natigil na ang pang aasar nila sa akin.

I was just minding my own food dahil kanina parin naman ako nagugutom. Si Ellias inaasikaso ang kambal sa pagkain kahit na may yaya naman silang nakapalibot.

The dinning is full of laugh and jokes and I could say that Ellias family is genuinely happy at this moment.

But...

For some reason I instantly missed my parents after seeing them being like this. I longging for my mom touch and my dad caring.

Bigla akong napainom ng tubig.

Napakagat na din ako ng labi ng maramdamang medyo nanginginig iyon. I suddenly become sensitive and I don't know why?

Ramdam ko narin sa sarili ko na ano mang oras mula ngayon babagsak na ang luha sa mga mata ko. How many weeks I've been here in the Philippines? It almost 3 weeks, at sa loob ng tatlong linggo na iyon walang araw na hindi ko hinahanap sila mama.

I missed them so much and I badly want to see them.

Napayuko nalang ako ng may biglang kumawalang isang patak ng luha sa mata ko. Why I am being so emotional like this? Really Marina? Infront of  them? How embarrassing.

I dried my shed ears as fast as I could para lang hindi nila mapansin iyon and I am grateful that his parents doesn't noticed it, even Lukas and Sienna doesn't see it.

Well aside from Ellias on my side.

He look at me with a deeply concerned evidently on his eyes. Bigla nya ring sinakop ang kanang hita ko at mahina iyong pinisil.

Napayuko tuloy ako ng 'di oras dahil sa ginawa nya. I know he is just telling me that it was okay. Ayoko lang sanang magpahalata ngunit pagdating sa kanya kahit itago ko yon kabisadong kabisado nya ang lahat ng galaw ko.

I prayed silently na sana huwag nya na muna akong pansinin dahil mas maiiyak lang ako lalo. I don't know why I am being so sensitive. Hindi ko alam. Basta sa tuwing naiisip ko ang parents ko nanghihina ako ng husto.

Ellias tried to move his chair closely to mine halos magkatabi na kami at isang pulgada nalang ang distanya. Sinubukan ko siyang paglakihan ng mata dahil sa biglang ginawa pero hindi iyon umubra.

Ano bang ginagawa nya? I'm too weak to deal  with him. Naiiyak na nga ako dito tapos lalapitan nya pa.

Inis akong tumitig sa kanya habang sinusubukan kong magpigil ng luha. I tried to pushed his legs away from me pero hinawakan nya lang ang palapulsuhan ko ng mahigpit.

"Stop, pushing me away Marina. What's the matter? Shall we go home? You're not feeling well?" He asked in a soft baritone voice.

Medyo napatingin tuloy ang mama nya sa amin kaya mas lalo akong napayuko.

"You okay Marina?" His mom asked.

Naiiyak na naman tuloy ako dahil doon. Can they stop asking me for now. Hindi ko na talaga kaya bibigay na ako.

I excused myself before my tears betrayed me to shed. Patakbo akong nagtungo sa banyo dito at tuluyan ng bumuhos ang luha pagkapasok ko doon.

I didn't lock the door that's why Ellias easily followed me inside. And to be honest I look like a wrecked spoiled woman right now.

LOSTREGO SERIES #1: Arousing Consequences (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon