1

7.8K 452 46
                                    

"တစ္. ႏွစ္. သံုး. ေလး.."

"ဆယ့္တစ္. ဆယ့္ႏွစ္. ဆယ့္သံုး. ဆယ့္ေလး.."

"ေလးေလး. ေလးငါး. ေလးေျခာက္.."

"ေျခာက္ဆယ္.. ၿပီးၿပီ.."

အဆံုးသတ္ၿပီးသြားေသာ မာဖလာမိုးျပာေရာင္ေလးက သူ့လက္ထဲတြင္ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။

ေဆာင္းတြင္းဆို အသည္းခိုက္မတတ္ ခ်မ္းေအးတတ္ေသာေနရာမို႔ လာမည့္ေဆာင္းအတြက္ ႀကိဳတင္ထိုးထားျခင္းပင္။

ျပကၡဒိန္အေသးေလး၏ 21 ဆိုေသာ အကြက္ကို ခဲတံႏွင့္ ၾကက္ေျခခတ္ျခစ္ကာ အမွတ္အသားလုပ္လိုက္ၿပီး ျပန္႔ၾကဲေနေသာ ခ်ည္စမ်ားကို ခ်ည္လံုးတစ္လံုးတြင္ ပတ္ထားလိုက္သည္။

"ဒီတစ္ခါ ခ်ိန္းမွားမထိုးမိဘူးပဲ..
ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္း ေတာ္တယ္"

ခ်ီးက်ဴးမည့္သူ မ႐ွိသည့္အခါ ကိုယ့္ကိုယ္သာ ခ်ီးက်ဴးရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲအိပ္ဖို႔ ျပင္သည္။

"ေ႐ွာင္းက်န္႔.. ေ႐ွာင္းက်န္႔ ငါ့တူ.."

"ဗ်ာ.."

ျကမ္းျပင္မွ ထကာ ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္အခန္းမွ ဦးေလးက်ိဳးက သံတိုင္ႏွစ္တိုင္ကို လက္ျဖင့္ကိုင္ရင္း သူ႔ဘက္မ်က္ႏွာမူ၍ ေခၚေနျခင္း ျဖစ္သည္။

"ငါ့တူ ေန႔လည္စာ ရတယ္မလား"

"ရတယ္ေလ ဦးေလးေရာမရဘူးလား"

"ရတယ္..
ရတာက ရတယ္
အခု ဦးေလး ဗိုက္ဆာေနလို႔ အဲဒါ
မင္းမွာ က်န္ေသးရင္.."

"အာ က်န္ေသးတယ္ က်န္ေသးတယ္
ေရာ့.."

ေျခာက္လက္မအက်ယ္႐ွိ သံတိုင္မ်ားၾကားမွ ေန႔လည္စာဘူးကို ထိုးေပးလိုက္ၿပီး ဦးေလးက်ိဳးကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

သားေရာ မယားေရာ ဆံုး႐ွံုးခဲ့ရသူပီပီ ဦးေလးက်ိဳး၏ ပံုစံမွာ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ႏွာေခါင္း႐ွံု႔ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ စုတ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ေတာ့ က႐ုဏာသက္မိရံုမွၽသာ..။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ငါ့တူ
ဦးေလးလည္း အားနာမိေပမယ့္ မေအာင့္ႏိုင္လို႔.."

𝐇𝐨𝐥𝐝 𝐌𝐲 𝐇𝐚𝐧𝐝  ✓Where stories live. Discover now