Part (36) Final...

599 26 2
                                    

မူဂ်ီအယ္လ္

🌸pann

Final.....


ႏိုႏို မ်က္လံုးေလးဖြင့္ေတာ့ ကိုကို႔ရင္ဘတ္ျပင္ႀကီးကို အရင္ေတြ႔ရသည္.. ။

ကိုကို႔လက္ေမာင္းေတြၾကားထဲမွာ ကိုယ္ေလးျမဳပ္ေနတဲ့ႏိုႏို..

မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ ၾကည့္ရင္း ညကအျဖစ္ပ်က္ေလး ျပန္ေတြးမိကာ တစ္ခါျပန္႐ွက္ရျပန္သည္..။

ႏိုႏို လက္ေလးနဲ႔ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေ႐ွ႕ ေဝ့ရမ္းၾကည့္လိုက္သည္.. ။

" .............. "

ကိုကို႔မ်က္လံုးအိမ္ ၿငိမ္ေနေတာ့ မႏိုးေသးဘူးထင္တယ္.. ။

ႏိုႏို စိတ္ခ်သြားကာ ကိုယ္ေလးက်ံဳ႕ၿပီးကိုကို႔လက္ေတြကိုဖယ္ေျမႇာက္ရသည္.. ။

ကိုကို မႏိုးခင္ ႏိုႏိုေ႐ွာင္ထြက္မွ..

မဟုတ္ရင္ကိုကိုတို႔စတာနဲ႔ ႏိုႏိုေနတတ္မွာမဟုတ္ဘူး.. ။

ကိုယ္ေလးလြတ္တာနဲ႔ အရထေတာ့..

" အေမ့.. "

ခါးကေန အေနာက္လွန္ဆြဲခ်ခံရျပန္ၿပီ.. ။

ႏိုႏိုလန္႔ၿပီး မ်က္လံုးေတြပါမွိတ္မိေတာ့..

" အဟြင္း.. "

ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ရယ္သံေႏြးေႏြးေလးက ပါးျပင္မွာလာ႐ုိက္ေနေတာ့မွ.. ႏိုႏို မရဲတရဲေလး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ရသည္ ။

" ကိုကိုက ဘာမွန္းလည္းမသိဘူး.. လူကို အျမဲလန္႔ေအာင္လုပ္တယ္ အဲ့လိုမေျပာမဆိုလူကိုခဏခဏဆြဲ အ႐ုိးအဆစ္ေတြလည္း လြဲကုန္အံုးမယ္ "

" အဟြင္း.. မလြဲေအာင္ ေသခ်ာဆြဲပါတယ္ကြာ "

ခုထိ မ်က္ႏွာက စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ လူကို ငံု႔ၾကည့္ေနတာ..။

ကိုကို႔အၾကည့္ ရႊန္းရႊန္းေအာက္မွာ မေနတတ္ေတာ့..

" ဖယ္.. ႏိုႏို ထေတာ့မယ္ "

" ဘာလို႔ ထမွာလဲ.. "

" မိုးလင္းေနၿပီ.. သိရဲ႕လား "

" သူ႔သူမိုးလင္းတာပဲ လင္းလင္းေပါ့.. လင္းတိုင္း ထရမယ္လို႔ မင္းကိုဘယ္သူကလာပံုေသမွတ္ခိုင္းထားလို႔လဲ "

မူဂ်ီအယ္လ္Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang