Bugün doğum günümün iki gün sonrası.
Ama ne kutlayabildim, ne de doğum günümü hatırladım. Evet bu doğru, yılın en sevdiğim gününü unutacak kadar boktan bir hafta geçirmiştim.
Ve şuan siyahlar giymiş bir biçimde ayakta durmaktayım, onun tabutuna bakıyorum.
Etrafımdaki herkes ağlıyor, gözleri kızarmış veya çığlıklar atıyor.
Ben? Benim acım onlarınkilerinden kat kat büyüktü ki ağlayamıyordum bile.
Bırakın ağlamayı, nefes alamıyordum.
36 saatten daha uzun bir süredir ayaktayım ve zaten hastane koridorlarında gözlerimi musluğa çevirmişken hayatım boyunca bir daha ağlayabilir miyim diye merak ediyordum.
Ve aklımda dolaşan tek bir düşünce vardı.
'Senin yüzünden.'
Neden? Neden sadece ben? Neden tüm sınavlar benim başımdan geçiyor?
Geçmiş~
Sıçtım.
Şimdi gerçekten boku yedim.
Kardeşimin bana attığı fotoğraflardan birinde şişeyi kafama dikmiştim ve yüzümü ekşitmiştim, diğerinde ise Louis' in kucağında oturuyordum.
Berbat ışığa rağmen paparazi fotoğrafında bu kişinin ben olduğum gayet belli oluyordu.
.: Herzamanki gibi çirkinsin abla..
Eliza: Ohooo, demek ablayı kıskanmaya da başladın ha?
Eliza: Hey sorun yok, sorun yok. Ben de beni kıskanırdım.
Eliza: Şimdi "canım kardeşim" o fotoğrafları yok etmeye ne dersin?
.: Neden seni ifşalayabilecekken bu fırsatı kaçırayım ki?
Eliza: Sen sanırım cidden akıllanmıyorsun...Hadi bu fotoğrafları internete attın diyelim.
Eliza: Sence insanlar sana mı, yoksa an itibariyle 18.000.000 takipçisi olan bana mı inanırlar?
Eliza: Bu fotoğrafların yanması en küçük yalanlamama bakar.
.: İnsanların ne düşündüğü umrumda değil. Ajansın bana inandı mı?
.: Evet.
.: O zaman olay bitti.
Ne kadar rahattan alsam da son söyledikleri aklıma takılmıştı. Aklıma üç cevapsız çağrı geldi, anında sohbetten çıkıp aramalara geri döndüm.
Eliza: Eee, n-ne olmuştu?
Sesimin titremesine engel olamamıştım.
?: İnan bana seni atabilseydim bunu yapardım.
?: PAPARAZZİLERE YAKALANDIN! HEMDE EN OLMAMASI GEREKEN POZLARDA!
?: Ve bu fotoğrafları yoketmek için ne kadar para döktük, BİLİYOR MUSUN!?
?: Gelir kaynaklarını kesiyoruz, sen bize borcunu ödeyenler kadar. Üzgünüm ama iyi bir terbiyeye ihtiyacın var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Blood/Louis Partridge
Fanfiction"Bana güvenebilecek misin?" Bunu yapmayı senden daha çok istiyorum, inan bana. Ama nasıl yapacağım?