Silent Cry / HyunMin

3

Bir anonim ??? Bir başıma gelmeyen anonim kalmıştı zaten. 

 Aslında engelleyebilirdim ama yazdığı sözler kalbime  dokunmaya başlamıştı bile ve daha ne yazacak merakı benim 'engelle' tuşuna basmamı engelliyordu.Yazdığı şeylerinde doğru olması da bir yandan canımı sıkıyordu.

Hıçkırıklarım beni boğan ellere dönüşmüşlerdi. Her gece tanrıya canımı alması için yalvarırken kendimde bunu yapacak cesareti bulamıyordum. Güçsüzün tekiydim ve gözyaşlarım herkesin aksine dışa değil, içeriye akıyorlardı.Çürüdüğümü hissedebiliyorum.Aldığım her nefeste içimde daha fazla yara açıldığını hissedebiliyorum.Yaşam enerjimin kalmadığını da biliyorum.Ama ellerimi boynuma götürme cesaretini bir türlü bulamıyorum.

Kimse duymasın diye geceliğin terasta gözyaşları dökmekte artık yeterli gelmemeye başlamıştı.

Evet, kimseye anlatmadan kimsenin beni anlamasını bekleyemezdim ama kime anlatıcaktım??Anneme?Babama? Ya da sevgilisi uğruna beni yakan abime,Chan Hyung'a mı anlatacaktım?Belki arkadaşlarıma?? Hepsinin sorunları varken??

 Anonimin dediği gibi olmadığım halde 'iyiyim' diyordum ama 'İyiyim' demekten başka bir şansım yoktu. Hayatımın sonuna kadar bu gözyaşları akacak ve ben herkesten saklayacaktım .Hayatta kalmak için başka şansım yoktu...

Aslında hayatta kalmaya o kadar da  meraklı değilim , sadece daha berbat bir şekilde yaşamamak için...

Çünkü daha fazla batarsam ellerimi boynuma götürme cesareti bulmaktan korkuyorum...

................................................................................................................................................................

Bu bölüm aslında bir kaç bölüm sonra olsa daha iyi olur gibime geliyordu ama Hyunjin'in duygularını da birazcık öğrenelim dedim.

Bu arada yazım yanlışları görebilirsiniz ben olabildiğnce düzeltmeye çalıştım ama bilgisayarda yazmak zor geldi.

Neyse mutlu ve skz'li günler geçirin stayy