Silent Cry / HyunMin

19

Dışarı çıkıp bir banka oturduk. Okulun bahçesinden bile duyulan müzik sesine soğuk rüzgarda eşlik ediyordu. Esen rüzgar gözlerimden akan sıcak yaşları soğutup yeni uzattığım saçlarımı okşuyordu. Şuan cok karışık duygular içerisindeyim ve bu ağlama isteğimi arttırıyordu.

İkimizde konuşmuyorduk , sadece öyle yere bakıyorduk. Şu sıralar ailemden daha fazla hissettiğim baskı, sınavların stresi ve daha bir sürü şeyin ortaya çıkardığı kaç gündür ertelediğim ağlama isteklerim Seungmin'in sesiyle benden kurtulmuştu. İstemsizce bunları düşününce ağlama şiddetim arttı ve sırtımda bir el hissettim. O el bu soğukta yanmama sebep oldu. Hareketlerinden korkuyordu , kararsızdı. Şuan bana sarılsa ne olur kestiremiyordu.

Elini çekti ve arkamdan sarıldı. Elleriyle sırtımı okşuyor asla konuşmuyordu. Diğer eliyle de önüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına yerleştirip yüzümü açığa çıkardı . Yanı başımda olan yüzüne baktım. Sırtımı okşayınca kazandığım sakinliği şuan kaybetmiştim . Ona doğru döndüm ve kafamı göğsüne gömüp sarıldım. Bir elini belime koyup bana sarılırken bir eliyle de saçlarımı okşuyordu, arada sırada saçlarıma küçük öpücükler konduruyordu.

Sonunda ağlamam bittiğinde kafamı kaldırıp ona baktım. Alnımı açıp oraya dudaklarını bastırmıştı. Göz göze geldiğimizde bir şeyler söylemek istediğini ama nasıl söyleyeceğini bilemediğini farkettim. Tam ağzını araladığında parmağımı dudaklarına bastırdım. Birbirimizi anlamak için konuşmamıza gerek yoktu, birbirimizin yüzüne baktığımızda bile ne demek istediğimizi anlayabilirdik. Belki aramızda ki ilişkiyi sanaldan ilerletmiş olabilirdik ama bu anlamayacağımız anlamına gelmezdi.

Kucağında iyice küçüldüm. Şuan bir çocuk gibi gözüktüğüme yemin edebilirdim . Yaklaşık 15 dakikadır bu pozisyonda kalıp rüzgarın bizi okşamasına izin verdik.

Hyunjin" Teşekkür ederim Seungmin. Ben kendimden vazgecmişken benden vazgeçmediğin için. Zamanlaman harikaydı."

Gerçekten harikaydı. Bir kaç kere intihar girişimlerine girmiştim, kendimden vazgeçmiştim ama birinin beni farketmesi , hayata tutunmam için yardım etmesi içimde küçük bir umut tohumu oluşturmuştu. Beni bu kadar önemseyen bir insan olması hayatı daha katlanabilir yapmıştı. Hayata bir şans vermiştim beni  kendisine bağlaması için ve hayat karşıma Seungmin'i çıkarmışttı , benden vazgeçmemesini sağlamıştı. Ben şansımı kullanabilecek miydim? Bilmiyorum ama Seungmin yanımda olduğu sürece her şeye karşı ayakta  durabilirmiş gibi hissetmemi engelleyemiyordum.

Seungmin"Teşekkür ederim meleğim. Hayata, bana , kendine şans verdiğin için. Her zaman yanında olacağım , zorluklar karşısında dik durmana yardım edeceğim, iyileşmene yardım edeceğim ve söz veriyorum bu günler sadece  bir anı olarak kalacak , asla zorluk çekmeyeceksin. Mutlu olacaksın çünkü bu dünyada bunu en çok sen hak ediyorsun."

Kafamı kaldırıp ona baktım ve dudaklarına çok minik bir öpücük kondurdum sonrasında yaptığım işe , kafamı göğsüne koymaya, devam ettim. Bir yandan sessizce şarkı mırıldanması bir yandanda elimle oynaması çimen kokusuyla karışınca uykumu getirdi. Seungmin taze çimen kokuyordu ve bu en sevdiğim kokuydu.Çimen kokusunun gerçekten kötü enerjileri alan bir yapısı vardı. Bu yüzden huzurlu hissetmeme engel olamıyordum, tabi bunda Seungmin'in temaslarının ve sesinin de etkisi vardı.

Esneme isteğime engel olamadım ve dudaklarımın arasından küçük bir esneme dökülmesiyle küçük bir kıkırtı duydum. Kafamı kaldırıp ona baktığımda saçlarımı öptü ve ona sarılarak uyuyabileceğimi söyledi. Sırtını banka yaslayıp bacaklarını biraz açtı ve kucağını işaret etti. İşareti alınca hemen üstüne oturup kafamı göğsüne koydum.  Ceketini çıkarıp üstüme örtmesiyle oda kafasını omzuma gömdü ve ellerini belime attı. Uykuya dalmam cok zamanımı almamıştı.