Hiçbir sey olmamış bibi davranıyorlar
Tam da tahmin ettiğim gibi...
Yemek yerken gözyaşlarımı tutamamış ve tüm gözleri üzerime toplamıştım
Masadan kalkıp sakinleşmiş ve odama geçiştim ki babam benimle konuşmak için odama gelmişti
Bana eski evin neşe kaynağı olan Hyunjin'in nereye gittiğini sordu
Öyle miydim?Evin neşe kaynağı mıydım?
Onlar onu özlemiştiler ama ben özlememiştim
Çünkü o Hyunjin de mutlu değildi ya da bunun farkında değildi
Şöyle bir düşününce mutluluğumun sahte ama yeterince inandırıcı olduğunu görebiliyorum
Kendimi bile inandırabilecek kadar
Abim, Chan Hyung , hep kendi fikirlerinin arkasında durur evin ortamını gerginleştirirdi
Kardeşim Yeji de aynı şekilde ...
Bense evde bir kavga , gürültü çıkmasın diye ne denilirse onu kabul ederdim
Kendi görüşümü belirttiğimde 'sende abinin yolunda ilerliyorsun iyi değil orası 'gibi şeyler duyardım
Düşüncelerim insanların düşüncesine göre şekil alırdı
Beni yargılayacaklar diye onlara göre kendimi baştan yaratırdım
bir şey yaparken 'insanlar ne der? Gülerler mi?' diye düşündüğüm için bir sürü şeyden vazgeçerdim
Babam bana derdimi sordu
Söylemedim
Nasıl söyleseydim?
Ya da hangisini söyleseydim?
Neden eşcinselliğin dinde yasak olduğunu düşünmemle kartopundan çığıya dönüşen din sorgulamamdan mı? Tanrı'nın var olup olmadığını da artık kestiremiyorum
Yoksa üzerimde sizin yarattığınız psikolojiden mi
Belki kaybetmekten çok korktuğum ve her an elimin ucundan kayabilecek olan arkadaşlıklarımdan mı?
Din hakkında konuştu babam
Bence senin din ile aklına bir şeyler geliyor dedi
Benim de küçükken kulağıma vesveseler gelirdi ama onları düşünmeyeceksin dedi
Ne yani senin gibi hepsini halının altına mı süpüreyim?
Sonra doğru olanı bulamayayım
Bir kız mı var hoşlandığın dedi
Yok dedim ama olsa da söylemem
Abime yaptıklarından sonra öyle bir şey olsa bile asla söylemem
Sonrasında annemde geldi
Biz mi üzerine gidiyoruz dedi
Evet diyemedim
Bu beni sadece daha fazla zora sokardı
Ama gözyaşlarımı tutamadım
Annem yazın psikolağa gitmek istiyordun hala gitmek istiyor musun dedin
Evet dedim
Çünkü tek başıma bunları kaldıramıyordum
Ama her şeyi unuttunuz
O günden sonra hiç bu konu açılmadı
Unutturmaya çalıştınız
Hep seni seviyoruz dediniz
Ama bir icraatta bulunmadınız
Oysa anne sen o gün gördün koluma tırnağımla yaptığım yarayı gördün
Bakiyim dedin baktırtmadım
Tırnağım çizdi dedim
İnanmadın
Çünkü sadece bir çizik için fazla küçüktü
Üzerinden defalarca geçiştim yara olabilmesi için
4 gün geçti
Tek bu konu hakkında ki konuşmamız bu akşam oldu
Mutlu olman için ne yapalım diye kızdınız
Psikoloğa götürün dedim
Psikolog senin derdini bizden daha mı iyi bilecek dediniz
Cahil olduğunuz için tabi sadece seni dinleyecek falan dediniz
Tedavi falan uyguladıklarını bilmiyorsunuz
Artık götürseniz de gitmem
Cesaretimi kırdınız
................................................................................................................................................................
Kitap batmış gibi hissediyorum
Bu arada 145 okunma olmuş çok teşekkür ederim
Açıkçası şu ana kadar 20 okunma falan anca olr diye düşünüyordun
Gerçekten çok teşekkür ederim
İyi gecelerr
Güzel rüyalar görün
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silent Cry / HyunMin
Fanfictionsilenttcry Sessiz odanın ışıklarını söndürmenin ardından ışıl ışıl gülümseyen sen soluyorsun usulca [İletildi 04.00] [Görüldü 04.01]