Ölü Ruhun Çığlığı

1

Bölüm parçaları»»

Anathema - Regret

Cem Adrian - Beni Hâlâ Öldürüyorsun

~

Bazen, gizlice çatıya çıkıp yorgana sarılarak ve kulaklıklarımı takarak yıldızlara bakarım, şehrin havasından ve sahte ışıklarından yok olmaya başlayan o parlak küçük ateş toplarına...

Ve hayal kurarım. Kulağımdaki Anathema melodisi bana eşlik eder.

Unutmak her ne kadar zor olsa da, her zaman beynimin içinde beni düşürmek için bekleyen anıları o dakikalarda, eski ve tozlu kutulara kilitlerim.

Bir katil olduğumu kısa süreliğine de olsa kendimden saklarım. Daha doğarken annemi ve ablamı öldürdüğümü unutmak isterim.

Keşke tüm dünya unutsa bunu, babam unutsa, hiç tanımadığım annem ve ablam unutsa. Kabuslarım unutsa. Hiç kimse bunun hakkında konuşmasa, kimse bilmese.

Ben bile.

Sadece bir saatliğine, dünyadaki tüm ışıkların kapatılmasını, tüm seslerin kesilmesini, tüm düşüncelerin susmasını isterim.

Zaman ve mekân kavramının dışına çıkmak ve yavaşça, usulca yok olmak.

Sadece bir süreliğine, dolunayın ve yıldızların o muhteşem görüntüsünü, sessizlik içerisinde seyredebilmeyi... Kimsenin bana 'yalnız kız' diye bağıran bakışlarını görmeden, sadece yıldızlarla baş başa kalmak...

Sanırım en büyük ve tek hayalimdi bu. Hayal edebilmeye cüret ettiğim tek konu. Her gecenin, her karanlığın umudu olan yıldızlar.

Belki... Belki o zaman elimi uzatabilir ve bana ait olan bir yıldıza dokunabilirdim. Belki o zaman kendime, dünyada o kadar da yalnız olmadığımı söyleyebilir, aynada gördüğüm kızı kandırabilirdim.

Belki o zaman yaşamak için bir umudum var olurdu.

Benim yüzümden hiç doğmayan ablam ve bizi doğurmaya çalışırken kendi hayatını kaybeden annemin katili olduğumu unuturdum.

Eğer yapabilseydim.

Güzel olurdu, unutmak, kurtarılmak, birinin beni kurtarması. Yıldızsız gecemin dolunaya kavuşması.