Kuşlar uçardı yapay yakınlıklarda...
Üç nokta ekler, seni beklerdim..
Kitaplarda gizlemişsin sanki sesini...
Sanki şiir olmuştun baştan aşağıya...
Zannımca sen beklediğim devanın sesiydin..
Kuşlar yuva kurardı sanki uzaklarda...
Çöllere mahkûm olmuşşumda, su gibi aktı sesin boğazıma..
Senin üç hecen, üç geceye sığdı anca..
Yıldızlarda gizledin sesini...
O hiç görünmeyen yıldızlarda..
"Sesler neden bulur sesleri?"
Çığlıklarımın çiçeklere dönüşüydü senin sesin...
Hayallerin inci tanesi, hiç bulunmayan o ülke misali...
Sesin çıkmıyor aklımdan, yüreğimin ücra köşesinden...
Firak sonu vuslattı senin sesin...
Sanki sesine Peygamber kokusu bürünmüştü...
Sanki soluk benizim, pembe yanaklarım ve kış bahçelerim çiçek açmıştı...
Sanki güz değil, kaç bin cüz okunmuştu sesine...
Sen sesi, zararsız ve vedasız...
Sevmem ben vedaları, bir daha gelmemeleri...
Sesin kavuşmaktı, derinlikti...
Denizlere gömdün sesini, zarifliğini ben duydum sanki..
Duyduğuma şükreder oldum...
Senin sesine şahit olduğumdan beri...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgar & Gülü
PoetryInsan bunca kalabalıklarda yani bol bol insanın kaynadığı yerde nasıl ama nasıl yalnız kalabilir? Bilakis çokta acayip bir şey değil bu... Cevabı belli, sırf O bir insan yok diye kalabalıklarda yalnız kalırız... Sırf onun gülüşü yok diye, dünyanın...
