Fevkalâde bir hayat temsili
Dildâde gönül, kalbinin uç dilinden akan bir damla kanım...
Zulûf...
Sanki göğün mavisinde saklı senin gözlerin...
Kirpiklerinden akan o hayat öyküsü...
Ince belin, oyalı yazmanın bir çiçeği..
Ah gözünde göğü taşıyan kadınım...
Elleri dert görmeyen şifayâb kadınım...
Zulûf...Adı gül kokan, narin gözlüm..
Bir an düştü Sevgili...
Varlığında ve yokluğunda,
arada hep bir çizgi sancısı...
Yok olacaksın, yolumu kaybedeceğim diye korkuyor ayaklarım...
Yolum ol, yol yormaz beni...
Yolun yolumdur ey sevgili..
Kitaplardan seni okudum yıllar beri...
Sesini hatırlıyorum sanki rüyalarda...
Diyor ya; canlı bir kitapsın yazarı mevlâ...
Ah Zulûf, uzatsam kanatlarımı uçuversem bir güvercin yahût bir Serçe kuşu misali...
Sen konuş diye dil olur
Sen koş diye yol olurum...
Oturur bir köşeye dilek tutarsın ya, yağmur yağıyor sanki kurumuş çöllere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgar & Gülü
PuisiInsan bunca kalabalıklarda yani bol bol insanın kaynadığı yerde nasıl ama nasıl yalnız kalabilir? Bilakis çokta acayip bir şey değil bu... Cevabı belli, sırf O bir insan yok diye kalabalıklarda yalnız kalırız... Sırf onun gülüşü yok diye, dünyanın...
