Senden önce kaç bahar geçirdim acı dolu son bahar misali…
Sana kaç tane şiir yazsamda, anlatıverse sana olan yorgunluğumu…
Yüreğim yorgun...
Başka da bir şey değil…
Yuvama dönsem, doğup büyüdüğüm yere..
Bahçede etrafında koştuğum ağacın altında bu sefer de ağlasam ya…
Senden öncesi, yokluk gibiydim…
Hasretin ta kendisi idim…
Ben senden önce yanık bir türkünün baş harfi idim…
Keklik gibi güzelliğimi sen gelince fark ettim…
İlkbahar gibi, su gibi , gökte yol gösteren yıldız gibi geldin sen…
Sen yolda olda,
ben o yolları,
o engebeli yolları senin gülüşün ile çiçek bahçelerine çevireyim…
Tam günümü seçerken geldin yüreğimin gül bahçesine..
Gönlüme sevmeyi öğrettin, yüzüme de gülmeyi öğret…
Gel, beni bu denli aşkın kadını yapan…
Senden öncesi şarkı, senden sonrası her şarkıda, her şiirde senin adın geçiyor sanki…
Rabbim ayetlerini bizlere indirmiş ya…
Sanki her ayet bana teselli olarak yazılmış…
Gökyüzünden, yeryüzünden ayetlerin bana sarılışı…
Ve sanki, her şiir benden esinlenerek yazılmış…
Şairler benim hayatımı mı izliyor, yoksa benim acılarımı mı paylaşıyorlar?…
Ne acı, benimle bu halet-i ruhiyeye tanık olanlara…
Yollar yürüdüm bitmeyen…
Sen çıktın karşıma, yolların sonu gelmedi..
Bir akşam üstü, sabahın aydınlığında gel…
Ne zaman istersen…
Sen gelde, beklerim bir ömür..
Senden önce, sensizlik gibiydim…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgar & Gülü
PoetryInsan bunca kalabalıklarda yani bol bol insanın kaynadığı yerde nasıl ama nasıl yalnız kalabilir? Bilakis çokta acayip bir şey değil bu... Cevabı belli, sırf O bir insan yok diye kalabalıklarda yalnız kalırız... Sırf onun gülüşü yok diye, dünyanın...
