"က်စ္ ငါ့လခြမ္းနဲ႕မွကြာ...”
အိမ္ေရာက္ခါနီး လမ္းထိပ္ၾကမွ ေဝါခနဲ ႐ြာခ်ေသာ မိုးေၾကာင့္ သူ အားပါးတရ က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္။
ျမတ္မိုးဝႆန္တို႔ ကံေကာင္းခ်က္ကေတာ့ ထီေျပးထိုးရမည္။
ကြင္းထဲက တက္လာတုန္းကေတာ့ ေနသာခ်က္က ေခြၽးပါ တၿပိဳက္ၿပိဳက္က်သည္။
ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္လာသည့္ တစ္လမ္းလုံးလည္း သာသာႏွင့္ ယာယာ။
ခုၾကမွ သိၾကားမင္းက ဘာကို ထ စိတ္ဆိုးေလသလဲမသိ။
ေအးေလ...ေရခ်ိဳးၿပီးသား ျဖစ္တာေပါ့။
ဆပ္ျပာကုန္ သက္သာတယ္။
ခ်က္ခ်င္းကို ဗြက္ထသြားေသာ ႐ြာလမ္းေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနင္းရင္း လက္ထဲမွ အိတ္ကိုလည္း ေခ်ာမက်ေအာင္လည္း ထိန္းကိုင္ရေသးသည္။
ဒီေန႕က အငယ္ေကာင္ ရန္ကုန္ကေန ႐ြာကို အလည္ ျပန္ေရာက္မည့္ေန႕။
ဧရာဝတီတိုင္း၏ ထုံးစံ၊ မိုးတြင္းေလာက္
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲတာ မရွိ။
အဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္မလာနဲ႕အုံးေလလို႔ တားတာကို ဘယ္လိုမွ တား မရ။
အေဖတို႔အေမတို႔ အခ်စ္ေတာ္ေလး၏ "ဒီရက္ပိုင္းပဲ ခြင့္ရတာ ကိုႀကီးရဲ႕။
ၿပီးရင္ ထပ္ၿပီး project ေတြ လုပ္ရရင္ ျပန္လာအားမွာ မဟုတ္ဘူး”ဆိုသည့္ စကားနဲ႕တင္ တစ္အိမ္လုံး မီးအၿငိမ္း။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က စာေပးစာယူေလာက္သာ ဘြဲ႕ခဲ့ရ၍ ရန္ကုန္ နိုင္ငံျခားဘာသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး၏ စကားကို ထပ္မကြန့္ခ်င္ေတာ့။
အံမယ္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေလးက သူ႕စကားသာ နားမေထာင္ခ်င္တာ။
ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ဖို႔ ပုစြန္လုံး ႏွိုက္ထားအုံးဆိုသည့္ အမိန့္ကေတာ့ ေပးသြားေသသည္။
ရွိသမွ် ဗြက္အိုင္ေတြကို သိုင္းကြက္နင္း ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း အိမ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ခါနီး...
လွမ္းျမင္လိုက္ရေသာ အိမ္ၿခံထဲမွ ကေလး တစ္အုပ္ေၾကာင့္ သူ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။
ဗုေဒၶါ...
ဒီေသာက္ကေလးေတြ ငါတို႔အိမ္ထဲ ဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲ။
အေဖတို႔မ်ား မုန့္တစ္ခုခု ေဝေနလို႔လား...
လွပ္ခနဲ ေပၚလာေသာ အေတြးစေလးကို သူ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဖယ္ရွားလိုက္ရသည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
August မှာပဲ ရွာတဲ့မိုး
Kısa Hikayeဒီအဖြူကောင်လေးနဲ့တော့ ခက်တော့တာပါပဲ.... #RaindropsOnAugust
