အပိုင်း ၁၉

458 56 24
                                    

[Unicode]

"ရခဲ့လား"

ခြံစည်းရိုးပေါ်က ခုန်ကျော် ပြေးထွက်ပြီး လုံခြုံသည့်နေရာအရောက်မှာ ဝေဠုက မေးလာသည်။ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲ မသိတတ်ဘူးဆိုရအောင်လည်း  လရောင်ဖွေးဖွေးအောက်မှာ မှုန်ကုန်နေသည့် ရနောင်း၏မျက်နှာကို သူက ကြည့်မနေ။

"မရခဲ့ဘူး"

"မတွေ့ခဲ့ဘူးလား။ ဘဟာကြောင့် ကြာနေတာတုံး"

"ဝေဠု …"

"ပြော …"

"ကျုပ် မာန်ရဇ္ဇနဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်"

"အလိုလေး … သူက ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်မှာမဟုတ်လား'

"ကျုပ်လည်း မသိတတ်ဘူး"

"………"

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဝတ်ရုံအမဲများကို ချွတ်၍ ထုပ်ပိုးလိုက်သည်။ ခြူသံ ခလောက်သံများက နီးလာလိုက် ဝေးသွားလိုက်နှင့် လပြည့်ဝန်းကြီးနှင့်အပြိုင် စည်ကားနေ၏။ ကဆုန်လပြည့်နေ့မတိုင်မီ ပွဲတော်ရက်မို့ နေ့ရောညပါ စည်ကားနေခြင်းဖြစ်သည်။ သည်လိုနေ့မျိုးမှာ သူခိုးဝင်လျှင် အလျှိုလျှိုသွားနေသောသူများအကြား ပျောက်ကွယ်သွားတတ်သဖြင့် ဖမ်းရခက်လှ၏။ ဟိုဟိုသည်သည် သွားနေသူများကြားတွင် အုတ်ရောရောကျောက်ရောရော ရောနှောနေလိုက်လျှင် ပြီးပြီ။

"သူက ပြန်ရောက်နေသဟာကို ဘဟာကြောင့် ကျုပ်ဆီမလာတာတုံး။ အဲ့သဟာကြောင့် သူရှိမှန်း ကျုပ်မသိသဟာပ။ အရင်ကများဆိုရင် နောင်ကြီးဆိုပြီး ပေါ်ပေါ်လာသဟာ"

"ခင်ဗျားကို မတွေ့ချင်လို့နေမပေါ့"

"………"

ဝေဠုက ရနောင်းကို မကြည့်ပြန်ဘဲ ခိုးလာသည့် ရွှေခွက်များကို ကိုက်ကြည့်နေသည်။ သေသေချာချာစေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မည်ဆိုလျှင်တော့ လငပုပ်ဖမ်းသည့်ပမာ ညိုမှောင်နေသည့် ရနောင်း၏ မျက်နှာပေးကို မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။

"ကျုပ်ကို ဘဟာကြောင့် မတွေ့ချင်ရတုံး။ မင်းပဲစဉ်းစားကြည့်တော့။ ကျုပ်က သူ့အပေါ် ဘာအပြစ်မှလည်း မလုပ်ထားပါဘဲနဲ့"

"ကြေးအစပ်များသဟာပ။ ကျုပ်သွားတောင် ကျိုးလုပြီ"

"………"

မြတ်နိုးရိပ်ဋီကာ (Uni, Zawgyi)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon