Autumn's Undying Love (Four Season Series 1)

[Part XI; Chapter VIII] Autumn's Feelings

AUTUMN's POV

I WAS here outside of Khaine's room. It's already 5 in the afternoon. I was waiting for her. I really need to talk to her.

"I want you to stay away from my daughter. Hindi lang ikaw, maging ang mga kapatid mo. Ayokong mapahamak muli ang anak ko. I hope you understand, Autumn."

I'm sorry Yaya Nena but I can't do that. Hindi ko na kakayanin pa ang mawaly muli kay Khaine.

Sapat na ang dalawang taon na nawala siya sa tabi ko. Dahil sa malalim na pag-iisip ay hindi ko na namalayan na tapos na pala ang klase nila.

At dahil nag-shift course si Khaine hindi niya kasama ngayon sila Devon. Na sa totoo lang ay nagshift course rin.

Triana taking up medicine. May balak yata mag-doctor ang isang 'yon. Si Kylen naman nag-stay siya sa business management while Devon is taking up Mechanical Engineering.

"Khaine," tawag ko sa kaniya nang makita ko siyang lumabas na. Nilingon niya ako at lumapit sa'kin.

"Y-yes Ma'am?" Nakangiting tanong nito sa'kin. "Can we talk?" I asked and sighed in relief when she nod at me.

Umalis kami sa University. Habang nasa kotse kaming dalawa. Tahimik lang siya. Nakatingin sa labas at para bang may malalim na iniisip.

After a couple of minutes, ay narinig ko siyang nagsalita. "M-miss Autumn, saan po tayo pupunta?" Tanong nito. May pag-aalinlangan sa boses niya.

"Autumn. Call me Autumn," saad ko sa kaniya. At hindi ko alam kung saan kita dadalhin Khaine.

"A-autumn.." napangiti ako nang marinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko and that was the moment that old memories are rushing back to my mind.

I missed her so much. Itinigil ko ang kotse at bumaba. Pinagbuksan ko siya ng pinto. Nandito kami sa tabing dagag ngayon.

5:30 na rin at malapit ng lumubog ang araw. "Doon tayo." Inaya ko siyang pumunta sa may puno at may upuang kahoy.

Malamig ang simoy ng hangin na nanggagaling sa dagat. Napakatahimik ng lugar, may ilang tao pero malayo sa amin.

Naupo si Khaine sa tabi ko pero nanatiling tahimik. "Bakit dinala mo ako dito?" Tanong nito sa 'kin.

"I wanted to talk to you." Sagot ko at muking tumingin sa napakalawak na dagat. "Tungkol saan?" Sa totoo lang gustong-gusto ko ng yakapin si Khaine pero pinipigilan ko ang sarili ko.

"About us." I replied and look at her. She turned her gazed at me. "W-what do you mean? Are you part of my lost memories?"

Umiwas ako ng tingin sa kaniya. "Autumn, tell me. Are you one of them? Do you know about what happened two years ago?"

She's asking me now. Sasabihin ko na ba sa kaniya? "Autumn, tell me. May alam ka ba sa nangyari? May alam ka ba kung bakit napunta ako sa Seoul? May alam ka ba kung bakit ako nagkaroon ng amnesia?"

She's raising her voice on me now. "Si Natalie, si Winter at ikaw. Lahat kayo nagsosorry. Ano ba talagang nangyari?"

Nakausap na pala talaga niya si Winter. "You've been kidnapped two years ago. Winter was with you the night you were kidnapped."

Simula ko sa kaniya na ikinakunot ng noo niya. "Bakit? Bakit ako nakidnap?" Tanong niyang muli.

"We're not a good person two years ago just like what you see right now, Khaine. We've been part of gangster world. We entered that world to get revenge for our parents death. We killed a lot of people at nadamay ka."