Autumn's Undying Love (Four Season Series 1)

[Part XII; Chapter IX] A date to remember

AUTUMN's POV

I WAS smiling from ear to ear. I'm still with Khaine. Nandito kami sa Jollibee at kumakain ng dinner.

Tahimik lang siyang kumakain at ako, hindi ako magsasawang panuorin at titigan siya.

"M-may dumi ba ako sa mukha?" Ngumiti ako sa kaniya. "Wala naman. Its just I can't help but to stare at your beauty." Napaubo naman siya kaya kaagad kong iniabot sa kaniya ang basong may tubig.

"Don't do that. Staring is rude you know." I chuckled. I'm glad that she's feeling comfortable with me now. Well, I hope so.

"But staring at is one of my favorite habit." She tolled her eyes on me. "This is your last Miss Autumn. You're the president of DVPU and also a professor. It is not right to hang around like this with your student."

I raised one of my eyebrow on her. "You don't have any rights to tell me what I'm gonna do Miss Park. I have the rights to fo whatever I want and being with you is my priority."

I smiled at her again. Hindi na siya nagsalita pa at muling kumain. I'm sorry Khaine pero kahit anong sabihin mo hindi mo ako mapipigilan. I am mentally grinning right now.

***

"IUUWI mo na ba ako?" Tanong niya habang nasa loob na ulit kami ng sasakyan. "Yes, unless gusto mo pa akong makasama." May halong pang-aasar na sagt ko.

"Iuwi mo na ako." Mataray na sagot niya. "No problem, Khaine. Iuuwi na kita sa bahay ko." Mabilis na sagot ko.

"What? Anong punagsasabi mo d'yan ha? Iuwi mo ako sa bahay namin hindi sa bahay mo."

So, ngayon sumisigaw na siya? "HAHAHA. Lilinawin mo dapat, baka mamaya pagsisihan mo kapag iniuwi kita sa bahay ko."

Hindi na siya nagsalita. Napangiti na lang ako at ipinagpatuloy ang pagmamaneho. Habang nasa byahe kami ay busy siya sa kaniyang cell phone. May ka-text siguro.

Nang makarating kami sa tapat ng bahay nila ay kaagad kong pinatay ang makina ng sasakyan.

Bubuksan na sana niya ang pinto pero naka-lock pa ito kaya nilingon niya ako. "Lock." Tipid na saad niya. Ini-unlock ko ang pinto pero bago pa niya ito tuluyang mabuksan ay hinila ko siya at niyakap.

"Thank you, Khaine." Hindi mo alam kung gaano ako kasaya. "Thank you for coming back here." Humiwalay ako sa pagkakayakap sa kaniya.

Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi at hinalikan siya sa noo. "I love you." Mahinang saad ko pero maririnig niya.

"A-ano.. s-salamat sa paghatid. M-mauna na ako, Autumn." Ngumiti ako sa kaniya at hinayaan na siyang bumaba ng kotse. "I-ingat ka." Mas lumawak pa ang mga ngiti ko, "I will, Khaine,"

IT'S been a week simula noong makasama ko si Khaine mag-dinner. At hindi ko pa rin 'yon nakakalimutan.

Well, araw-araw na akong pumapasok sa university just to her everyday. As of now, I was waiting for her, here at the coffee shop.

—

Nasaan na ba si Khaine? She's supposed to be in her class pero wala siya. I was looking for her everywhere but my last option is the rooftop.

Umakyat ako sa rooftop at napangiti na lang nang matagpuan ko siya sa pinakadulong bahagi.

Nakaupo siya sa isang bangko at nakasandal ang ulo sa pader. Nakasuot rin siya ng earphone at nakapikit ang kaniyang mga mata.