Dicle: Anne ne söylüyor sun
Leyla : gerçek üzgünüm
Dicle : Anne lütfen!
Leyla kapatır ;
Dicle ; Anneee!
Dicle inanamaz bunun gerçek olmasını istemiyordu babasının kim olduğunu merak etiyordu ama karşılaşmayı beklemiyordu Dicle gözyaşlarını siler
Ve hızlıca kıraçın odasına giler;
Kıraç: noldu kapıyı niye çalmıyon ?
Dicle : hatırladınmı beni?
Kıraç : ne diyorsun?
Dicle : hatırlamaz sin tabi bizi terkettiğinde annemin karnındaydım nasıl hatırlayacanki!
Kıraç : Nee! Senn
Dicle : evet benn senin kızının
Kıraç ayağa kalkar çok şaşırır
Dicle : niye bizi terk ettin
Kıraç : zorundaydım çok korktum
Dicle : bak herkes bize bakıyor anlatımmi ?
Babam olduğunu hı!
Kıraç: hayır Hayırr! Anlatma lütfen lütfen
Kıraç : bak çok üzgünüm sizi terk ettiğim için ama zorundaydım
Dicle sertçe kapıyı kapatır.kıraç hala şaşkındı kızısınla karşılaşacağını hiç beklemiyordu .
Biraz kısa oldu devamı gelecek...
