Mahoutsukai University - New Generation: The Mystery Club (bxb) [Completed]

Chapter 23: Obstacle Course 2

Ji's POV

Hindi kami tumatakbo ngayon, dahil napakadelikado dito.

Madilim.

Kapag tumakbo kami nang mabilis, mahuhulog kami sa mga posibleng trap na nandito (kung meron man).

Humawak ako sa kamay ni Kan, at mukhang naiintindihan niya kaya we released mana sa mga free naming kamay and created light ball.

"Someone! Help me!"

That's the voice of...

Pero hindi kami nagmadali at patuloy kaming naglakad dahil sa mga traps.

Tama ang hinala kong may mga trap dito, dahil base sa boses ni Flash, nahulog siya sa bitag.

And yes, si Flash ang narinig namin.

Habang naglalakad, may nakita akong butas, kaya napatigil kami.

That's where the voice coming from...

"Nandito si Flash," sabi ko kay Kan.

"Paano natin siya tutulungan?" tanong ko.

"Ako ang bahala."

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya pero na-realize ko agad kung ano ang ibig niyang sabihin.

"Madi-disqualified tayo kapag ginamit mo ang iyong magic,"

"Anong mas mahalaga sa'yo, Twin? 'Yung contest o 'yung tumulong?"

Aaarrrggghhh...

"Fine," nasabi ko na lang.

Nga pala, Kan, my twin, is an expert in teleportation. She will create portal through space and time para makapag-teleport siya pero hangga't maaaari ay nasa same timeline pa rin siya.

And also, she can see the future, but can't travel on it.

She vanished her light.

Nag-create nga ng portal si Kan at pumasok dito.

Hindi niya alam na magkahawak pa kami kaya napasama ako sa portal.

Geez.

At the end of the portal, lumabas kami at nandito na kami sa ilalim ng butas na pinaghulugan ni Flash.

Nagulat naman si Flash nang makita kami.

"We're here to help."

Napangiti siya at nang ilahad na namin ang aming mga kamay, kinuha niya ito.

Nag-create ulit nang portal si Kan at after a while, nandito na kami sa labas.

"Flash, this forest is delicate. There are traps, everywhere, kaya ngayon, magtulungan muna tayo."

Tumango na lang si Flash at 'di nagsalita pa.

Kan creates light again at tinitingnan-tingnan ang paligid.

Si Flash naman ay nasa kanan ko. Pinagpapawisan ang kamay niyang nakahawak sa akin kaya nagtaka ako.

"Kinakabahan ka ba, Flash?" tanong ko.

"A-Ahmmm... H-Hindi! It's not because of your hands or something,"

What does it mean? Pangit ba ang kamay ko? Hindi naman ito magaspang...

Nagkibit-balikat na lang ako.

"'Wag ka nang kabahan. We're here, okay?"

May binulong naman siya na hindi ko maintindihan.

"What?"

"Ah, wala. I just wonder, how long is this forest? It seems we walk here for no one knows how long."

"Mukhang malapit na tayo." Napatingin ako kay Kan nang magsalita siya.

Tumingin ako sa harapan namin at nakikita na namin ang liwanag.

Naglakad pa rin kami at 'di nagmdali dahil posibleng may trap pa.

Nang makarating na kami sa labas ng forest, unti-unting na-adjust ang paningin ko. Masyado kasing maliwanag, tapos sa forest sobrang dilim.

Nang maka-adjust biglang hinila ni Flash ang kaniyang kamay na nakahawak sa akin, at...

"See you at the finish line," Dumila pa siya at tumakbo ulit nang mabilis.

Napangisi ako at tumingin kay Kan, nakatingin na sa akin at nakangisi rin.

We released mana from our backs and the light propel us.

Nang maabutan namin, nagsalita ako.

"May the best racer wins," sabi ko at ngumisi.