Valley of Flowers (Isaviadar Province Series #2)

Chapter 2

Chapter 2

"Nag-umagahan ka na ba?" Tanong sa akin ni Chad kasabay ng pag-abot niya ng asul nitong bisekleta. Umiling ako at tipid na ngumiti dito.

Chad looks like a bad boy, but he have a good heart. Pero sa totoo lang, kung hindi ko kasabayang lumaki ang isang 'to ay iisipin ko rin na bad influence siya.

He have piercings. Pati nga sa ilong niya ay may hikaw rin siya. Iyong paraan niya ng pagsasalita minsan ay parang nang-aaway. May time rin na mukha siyang sinungaling dahil parang ang defensive niya. Amoy sigarilyo pa minsan. I have all those reasons to dislike Chad, but I didn't. Hindi naman ako mabilis maasar sa tao.

"Hindi na kailangan. Aalis na'ko. Salamat ulit!" Binigyan ko ito ng saglit na yakap kasabay ng pagtama ng mga mata ko sa bintana kung saan kita si Isaac sa loob.

He's looking outside the window but not at me. Ewan ko kung ino-obserba ba nito ang paligid na tinatamaan ng mata niya o kung nag-iisip ba ito ng malalim. Agad na pumait ang ekspresyon ko.

Bakit pagdating sa Isaac na ito ay parang ayaw ng dugo ko sa kaniya kahit wala naman itong ginawang malala sa akin?

He looks like someone who falls from heaven. He smells rich, he looks neat and I have all the reasons to like him. Pero ayaw ko talaga dito.

Hindi lang siya ang nag-iisang mayaman na nandiri ang tingin sa akin, o kaya'y pinagkamalan akong magnanakaw. I have encountered more and rich people with badder and worse attitude who deserves my hatred. Hindi sumama ang loob ko sa mga mayayamang iyon na mapag-mataas at mababa ang tingin sa akin.

Pero bakit kay Isaac ako nakakaramdam ng pagka-inis?

"Pa'no mo ba nakilala 'yan?" Tanong ko kay Chad. Sumakay na ako sa bike nitong luma at may basket pa sa harapan. Medyo matigas iyong upuan, at may matinis na tunog akong narinig pagka-sakay ko na mukhang mula sa gulong. Iyong kadena naman ay makalawang na.

Hindi ako nagreklamo. Sanay na akong gumamit ng mga bagay na ganito. Iyong iba pa nga ay mukhang basura na talaga.

Umihip ang hangin dahilan para sumingkit ang mga mata ko at pasimpleng sumulyap kay Isaac. His cheeck is resting on his palm. He looks bored but doesn't want anything to do as well.

He's a mixture of all opposite things.

In a distance, he smells strong. But when you're near, he smells like flowers. Iyong labi nito ay parang laging naka-simangot. Pero kapag normal naman itong nagsasalita ay parang nagyayabang ang mga iyon. Mukhang siyang mabait pero mukha ring suplado.

Pa'no siya nakilala ng isang kagaya kong mahirap na si Chad?

Tumingin si Chad dito "May kaibigan kasi ako sa Flores. Tapos 'yung kaibigan ko na 'yun, bestfriend siya. So..."

Hindi na niya kailangang ituloy ang sasabihin dahil nakuha ko kaagad. Nanatili ang tingin ko kay Isaac. Hindi naman ako nahihiya dahil alam kong hindi siya susulyap sa amin.

Mukha siyang may sariling mundo. Maliit na mundo niya kung saan bibihira ang pwedeng makapasok. Dapat subukan niyang maging friendly. Para siyang nag-mumukmok lang sa isang tabi. Mapag-isa.

Chad chuckled and I don't know why. Napa-iling ito habang may ngiti sa akin "Mabait 'yan"

"Baka judgemental 'ka mo" my brows creased upon remembering how he called me a thief just because I wore something plain and simple yesterday "Sayang itsura. Parang antaas-taas pa ng tingin sa sarili"

Sinabihan ba naman ako kahapon na ki-kidnappin ko kuno siya para sa ransom money. Magkano ba ang halaga ng lalaking 'yan?

"Nah, he's not" dalawa kaming nakatingin kag Isaac. Sakto namang bumaling sa amin ang mayaman na lalaki. Ngumiwi siya at umiling. Parang may binulong pa sa sarili ang loko at mayabang na ngumisi sa kawalan. Humikab ito at parang wala lang kami nang tumayo siya mula sa pagka-kaupo at umalis.