ဘဝတစ်ခု

19

“အင်း ဆုရော ဟာ ယောင်သွားလို့ ဆောရီး ဆောရီး သမီးရော ““ခစ်ခစ်.. ခေါ်ပါဖေဖေ ရာ ဆုလို့ ခေါ်ချင်ရင်လည်း ခစ်ခစ်”“အိုခေါ်ပါဘူးကွာ ခုနက သမီးက ကိုယ့်ကိုယ့်ကို ဆု လို့ ပြောနေလို့ ယောင်သွားတာပါ”“အင်းပါ ရပါတယ်၊ ဖေဖေ ကလည်း ခုထိ ရှက်နေသေးတယ်၊ သမီးနဲ့ က ဘာရှက်စာလိုလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့၊ ဖေဖေ ပွင့်လင်းရင် သမီးလည်း အကုန်ပြောပြမယ် ဘယ်လိုလဲ”ဦးခန့်ညားဟန် မှာ ဆက်ပြောနေလည်း မထူးတော့ပြီ ကတကြောင်း၊ ဝါဝါစိုး က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အကုန်ပြောမည် ဆိုတော့ ဘာတွေလဲ ဆိုတာလည်း သိချင်သေးသည် ၊ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကသူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်ပြီး ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နူတ်ခမ်း တွေကို သူမ ကပင် အရင် စနမ်းလိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန်က လည်း ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။“ျပြတ္စ္”နူတ်ခမ်းချင်း ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ခွာလိုက်ပြီးမှ ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် မျက်နှာကို စေ့စေ့ စိုက်ကြည့်လေသည်။“သမီး တော့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ မနက်ဖြန်ကျမှ ဆက်ပြောတော့မယ်နော်၊ ဆရာဝန်ကြီးကလည်း ညနေက မနားမနေ လိုးထားတယ်၊ အခု ညဘက်လည်း ဖေဖေ က နင်းကန် ကြုံးလိုးတယ်၊ လူက စက်ရုပ်မှ မဟုတ်တာ ပင်ပန်းပြီ”

“အင်း လေ၊ အိပ်ကြစို့”မနက်ပိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက်နိုးတော့ ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားချိန် ကျော်နေပြီ။ မထူးတော့ပြီမို့ ဝါဝါစိုး ဖုံးကောက်ကိုင်ပြီး ဆေးရုံကို ဆက်လိုက်သည်။ ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့်ကို သူဒီနေ့ အလုပ်မလာနိုင်တော့ကြောင်း ခွင့်တိုင်လိုက်သည်။“ ဒေါက်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မနေ့ညနေကအထိတော့ အကောင်းကြီးဟာကို”“ဆရာ့ ဒဏ်လေ၊ ဆရာ မနေ့က လိုးလိုက်တာ ဖွတ်ဖွတ်ညှက်ညှက်ကြေရောဟာကို၊ စိုး က ကိုယ့်ယောက်ျား တယောက်က လွဲပြီး ဘယ်သူ့ အလိုးမှ လဲ မခံဖူးဘူး၊ ဒီလောက်လဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လိုးတာလည်း မခံဘူးဘူးလေ၊ အခု တကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာနေ၊ ဟိုဟာလေးထဲက လည်း စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း နဲ့ ၊ ဆရာ့ဟာကြီးကလည်း ထွားလိုက်တာကြီးကို ဟွန့်”ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့် ပီတိတို့ ဖြင့် ရွမ်းဝေ သွားသည်။ အကယ်၍ သာ ဝါဝါစိုး တယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အိပ်ယာထဲ၊ သူမ ယောက်ခထီးကြီး ရင်ခွင်ထဲ မှ နေ ဖုံးဆက်နေသည်ကိုသာ သိလိုက်ရ ရင်တော့ တမျိုးဖြစ်ပေမည်၊ ယခုတော့၊“အေးအေး ရတယ် အေးဆေး နားလိုက်အုံး၊ ဆရာ ကြည့်လုပ်ထားလိုက်မယ်၊ ဒေါက်တာက အလေ့ အကျင့် မရှိသေးလို့ပါ၊ ဆရာ နဲ့ တပတ်တခါလောက် ကုလိုက် လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားမှာ ပါ ဟဲဟဲ”