ဘဝတစ်ခု

10

သူမ နောက်အိပ်တဖက်မှ ဆရာဝန်ကြီး အတွက် နုတ်စာရွက် ကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ရတော့ခြေ။ သူမ မျက်နှာ အပြုံးပန်းပွင့်သွားရသည်။ ဆရာဝန်ကြီးရဲ့ လရည်တွေပဲ ဖြစ်မှာပဲ ဆိုတာ သူမ ချက်ခြင်း သိလိုက်လေသည်။ ဆရာဝန်ကြီး သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ သူမ ပင်တီဖြင့် ဂွင်းထု နေသည်ကို ပြေးမြင်ကြည့်လိုက်မိပြီး ပိပိလေးမှာ စိုတိုတို ပင် ဖြစ်လာရသည်။ ယခု ဆိုလျှင် ဝါဝါစိုး တယောက် အလိုးမခံရတာ ၂ပတ်နီးပါး ရှိနေလေပြီ။နောက်ဆုံး အလိုးခံရသည်မှာ မြသာ နှင့် ဖြစ်ပြီး ထိုမနက် သူမ အိမ်မှ ထွက်သွားပြီး ကတည်းက ပြန်မဆုံ ဖြစ်ကြသေးခြေ။ ရင်ထွန်းဝင်း ကလေး နှင့် ကလည်း အခွင့်မသာ၊ ကောင်လေးကို စားပွဲအောက်မှ သာ ဂွင်းတိုက်ပေးခဲ့ရသည်မှာ နှစ်ခါ ရှိလေပြီ။ နောက်ဆိုရင်တော့ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် သူတို့ အိမ်မှာ အခွင့်သာ လျှင် အလိုးခံရဖို့ ကိန်းတော့ ရှိနေလေပြီ။အလုပ်ဆင်းတော့ သောကြာနေ့မို့ ဇွဲမာန်ကို မထင်မှတ်ပဲ သတိယ လိုက်မိသည်။ ခါတိုင်း သောကြာနေ့ ဆို ဇွဲမာန်လာကြိုပြီး ကြေးအိုးလေး ဘာလေး သွားစား ပြီး သူမ အိမ်မှာ လိုက်အိပ်လေ့ရှိသည်။ စနေနေ့ ဝါဝါစိုး အလုပ်နားရက်မို့ သောကြာည နှင့် စနေ တနေ့လုံး သူမ အခန်းမှာ ပင် စားလိုက် လိုးလိုက် အချိန်ဖြုန်း လေ့ရှိသည်မဟုတ်လား။

ဝါဝါစိုး ဆေးရုံ အပေါက်မှ ထွက်ကာ လမ်းမပေါ် တလှမ်း နှစ်လှမ်းသာ လျှောက်ရသေးသည်။ သူမ ဘေးသို့ ကားတစီး ကျွီကနဲ ထိုးဆိုက်လာသည်။“ဆရာမ အလုပ်ဆင်းပြီလား၊ တက်လေ ကျနော်လိုက်ပို့မယ်၊ လမ်းကြုံတယ် ကျနော်လည်း အဲဒီဘက်သွားမလို့”“အော် ကိုမြသာ နေပါစေရှင် အားနာစရာကြီး အလုပ်ပျက်နေပါ့မယ်”“အာ မပျက်ပါဘူး ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ အမျိုးသား အဝတ်အစားတွေလည်း ပြန်ပေးရအုံးမယ်၊ အခု ပါလာတယ်၊ လျှော်ပြီး မီးပူ ပြန်တိုက်ပေးထားတယ်”“အို မလိုပါဘူးရှင်၊ မဟုတ်တာ”ဝါဝါစိုး ကားပေါ်ရောက်သွားတော့ မြသာ တယောက် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိုးနဲ့ မိုး နဲ့ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။“ကိုမြသာ ဘယ်သွားမလို့လဲ တော်ကြာ နောက်ကျနေပါအုံးမယ်”“မသွားဘူး အခု ပဲ ပြန်လာတာ အလှုတခုက ဝါးတီးလေ ဟဲဟဲ”ဝါဝါစိုး အခန်းရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်ပြီး မြသာ က သူ့လက်ထဲ မှ အထုပ်တခုကိုလည်းကိုင် ဝါဝါစိုး အိပ်ကို လည်း လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့်“အို မလုပ္ပါနဲ႕ ရပါတယ္”မြသာက အတင်းဆွဲထားပြီး၊“ပို့မဲ့ ပို့လဲ ရောက်အောင် ပို့ပေးမှာပေါ့ ဆရာမရယ်”ဝါဝါစိုး မှာ မြသာ သူမ အခန်းသို့ တက်လိုက်လာမှာ ကို စိုးရိမ်မိသလို လိုက်လာစေချင်သည့် ဆန္ဒလေးကလည်း ရှိသဖြင့် ဘာပြောရမှန်း မသိပဲ ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် တက်သွားလိုက်သည်။ မြသာ ကတော့ သူ့ရှေ့ မှ လှေခါးပေါ်တက် သွားသော ဝါဝါစိုး ဖင်လုံး ကလေးကို ကြည့်ရင်း အနောက်မှ လိုက်လာကာ လီးလည်း တောင်လာတော့သည်။