Uzun ve karanlık yolda tek başıma yürümeye başladım. Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum. Hiçbir şekilde bu gorduklerime inanasım gelmiyordu. belki yanlış anlamışsındır melodi diye düşünüyordum. Ama kendimi kandırmanın ne yararı vardı ki?
Batu küçükken onu hep götürdüğüm parka gittim. cok korkunctu. Kapkaranlıktı heryer. üstelik yalnızdım da. batu da yoktu. hep yalnız kalmaktan korkmuşumdur. Ve şu anda da korktugum basıma geliyordu. Korkularımla yüzleşmenin zamanıydı. Kocaman kız olmustum artık. Kendi basımın caresine bakabilmeliydim.
***
Yarım saat yürüdükten sonra artık cok yoruldugumu fark etmistim. buldugum ilk bank'a gidip kıvrılıp yattım. aradan bir saat bile geçmeden geri kalktım. yatamıyordum. evimi, o sıcacık yatagımı özlüyordum. derken iki tane adamın bana yaklaştıgını farkettim. Üstelik bunlarda sarhoştu. 2 saat icerisinde bu sarhoşlar yüzünden korkuyu, üzüntüyü, hayal kırıklıgını tatmıstım. adamlardan biri bana yaklasıp "hey güzelim, bu gece boşmusun?" dedi ve hunharca gülüşmeye başladılar. korkudan ne yapacagımı bilmiyordum. hemen oradan uzaklaşmaya karar verdim. cantamı alıp kosar adımlarla uzaklasmaya basladım. ama adamlar peşimden gelmeye basladılar. kosarken yere düştüm. adamlardan biri bunu fırsat bilip sacımdan tuttu. hıckırarak aglıyordum. gercekten cok korkuyordum. adam bıcagını cıkarıp yanagımda dolaştırmaya basladı. bir yandan da gülüşüyorlardı. bi ara adamın nefesini boynumda hissettim. bir anda adamı yerde buldugumda ne oldugunu anlamak icin arkamı döndüğümde uzun boylu gür saçlı bir cocuk karşımda duruyordu. adamlarla baya bi bogustuktan sonra onları göndermenin bir yolunu buldu. bende korkudan hala daha tir tir titriyordum. yanıma yaklastıgında bir adım geri cekildim. onunda bana birşey yapacagından korktum. ama beni o adamların elinden kurtaran biri için boyle düşünmemin ne kadar sacma oldugunu anladım. "iyi misin?" diye sordu. kendisi gibi seside cok tatlıydı. bir anda ömeri bile unutturdu. "iyiyim" diyebildim sadece. "burda mı yasıyorsun ufaklık?" dediğinde cevap veremedim. boylesine bir tatlılıgın beni sokak cocugu sanmasını istemiyordum. "anlaşıldı" dedi ve 100 lirayı cıkarıp elime tutusturdu. "iyi akşamlar hanımefendi. bir otele gitsen iyi olacak senin için" diyip gitmeye başladı. arkasından şok olmus bir sekilde bakıyordum. "ben dilenci değilim kendini begenmiş sımarık!" diye bagırdıgımda duymamıs olması için dua ediyordum. ama cocuk haklıydı. en yakın otele gidip bu gecelik bile olsa hayatımı güvene almalıydım. sonucta sürekli birileri beni beladan kurtaramazdı. hemen en yakın otelin yolunu tuttum. ayaklarım hala daha titriyordu. hemen otele girip bir gecelik yer istedim. giriş işlemlerimi yaptırdım. tam odama cıkıyordum ki bir de ne göreyim?!!!!!!!
