"Melodi sanırım sen benim..."
Kapının alacaklılar gibi tıklanmasıyla havaya sıçradık. Korkmuştuk. Bu saatte kim olabilirdi bu ve boyle kapıyı kıracak gibi tıklatma sebebi neydi?
Hemen korkar adımlarla kapıya koştuk. Açtığımızda karşımızda Mert duruyodu.
"Mert?" dedim şaşkın bir ifadeyle.
"Sen manyak mısın ya bu saatte bi kapı boyle yumruklanır mı gerizekalı!" diye bağırmaya başladı zeynep. Aslında zeynepin dedikleri doğruydu. Bu saatte ne bu kapı çalma tipi?
"Şeey.. Ben özür dilerim. Ama acil bişey konuşmamız gerek melodi" diyip odanın içine çekiştirdi Mert beni.
"Bıraksana ben kendimde yürürüm."
diyip elinden kurtuldum.
"Melodi bak önce o kız meselesini konusalım."
"Öff Mert banane o kızdan? siz sevgilisiniz ben napabi..."
"O kızla sevgili falan değilim melodi. geldi ve bişeyler soyleyip beni öpmeye basladı. Sarhoştu sanırım üstü başı leş gibi alkol kokuyodu. Zaten sonra kızı kenara itikleyip bu otelden derhal gitmesini söyledim. Daha deminde çıktı gitti. Bin defa özür diledi."
"Saydın mı?" dedim umursamaz bir şekilde. Ama mutluluktan uçucaktım nerdeyse.
"Of Melodi ben burda bir yanlış anlaşılmayı düzeltmeye çalışıyorum sen bana kaç kere özür dilediğini saydın mı diyosun."
dedi mert.
"Tamam tamam şaka yapmıştım. İyi tamam yanlış anlaşılmayı düzelttin de bunlar beni ilgilendirmiyor ki?"
diyebildim sadece. Çünkü onun beni hiç sevmiyceğini biliyodum. O aslında hiçkimseyi sevemez, sevmemiş. Kalbi aşka kapalı, aşk hayatında yabancı o. Onun kalbi daha yeni doğmuş bir bebek gibi, gözleri kapalı ve bu hayatta yabancı...
"Ben seni seviyorum Melodi."
Ben şok. Ne demişti o?
"Ne?"
"Duydun işte sanırım ben sana aşık oldum Melodi. seni görünce duygularım değişiyo. O an sinirliysem sinirim geçiyo, üzgünsem mutlu oluyorum, karnımda tuhaf bir his oluşuyor, kendimi kontrol edemeden gülümsemeye başlıyorum. Eğer bunlar aşık olduğumun belirtileriyse o zaman sana aşığım Melodi. Seni seviyorum. Bana bu hisleri yaşatan ilk kız sensin. Ve son olmalısın."
***
Aradan bir hafta geçti. Mert ile çıkıyoruz. Bir kaç sene boyunca çıkıp sonra da evlenmeyi düşünüyoruz. Tabi o düşünüyo. Belkide bikaç seneye kalmaz soğur benden. İlk aşık olduğu kız benim diye beni sonsuza kada sevmek zorunda değil. Korkuyorum. Sadece beni bırakmasından korkuyorum.
"Bitanem dondurma ister misin?"
"Fark etmez bana aşkım."
"Tamam o zaman alalım." diyip gülümsedi bana. Bende gülümsedim. Ah evet simdi bunlar nerde diyceksiniz. Biz dışarda dolaşmaya çıktık aşkımla. Beni istanbulun hiç bilmediğim yerlerine götürdü. Yani bikaç yere işte. Ama o bile bizim 5 saatimizi almaya yetti. Daha cok gezicez dedi ama tabi baska günler. Bugün işten izin almakta bana düşmüştü. Ama sağolsun 'kayınpederim" hemen izin verdi. Ben düşüncelere dalarken mert iki dondurmayla yanıma geldi.
"Buyrun hanımefendi. Çilekli ve vanilyalı dondurmanız." diyip dondurmayı bana uzattı ve gülümsedi Bende teşekkür edip aynı şekilde gülümsedim sonra koluna girdim. Öylece yürümeye başladık. Yarım saat kadar yürüdük. Dondurmalarımız çoktan bitmişti bile. Geriye sadece ağzımda bıraktığı nefis çilek ve vanilya tadı kalmıştı.
"Mert beni hiç bırakma olur mu?"
dedim bir anda.
Mert Önce duraksadı. Sonra bana döndü ve iki eliyle suratımı kavradı. Bana yaklaşıp alnımdan öptü.
"Seni hiç bırakmiycam Melodi. Ben ilk defa böyle mutluyum. Üstelik sevgilimle. Asıl sen beni hiç bırakma olur mu?" dedi.
Gözlerim yavaş yavaş dolmuştu.
"Ben bugüne kadar sadece iki kişiye aşık oldum. Birincisini senin beni kurtardığın o gece en yakın arkadaşımla zil zurna sarhoş kol kola arabadan inerken gördüm. O an bitti benim için. Onu unutmak kolay oldu. Yani sayılır. Diğeri de sendin. Önce senin hiç aşık olmadığını öğrendim Zeynepten. O zaman iki seçeneğim vardı. Ya sana kendimi sevdiricektim yada senden vazgecicektim. Ama senden vazgecemedim. Sonra seni o kızla oyle öpüşürken görünce dünyam başıma yıkıldı. Sen ilk defa aşık oluyosan bende ilk defa birine bu kadar aşık oldum Mert. İkimizde bir ilki yaşıyoruz birbirimizde. Seni hiç bırakmiycam. İnan bana." derken gözümden süzülen gözyaşlarımı Mert'in sildiğini anladığım zaman fark ettim.
"İyi ki seni bulmuşum" dedi ve sarıldık. O arada telefonum çaldı. Arayan zeynepti.
"Efendim zeynep."
"Melodi sana bir haftadır söylemeye çalıştığım ama söyleyemediğim bişey var. Artık tutamıycam. Melodi sen benim o yetimhanedeki öz ablamsın."
