💥💥မာဖီးယားလား... သနားတယ်💥💥

part-9

Unicode

"အ...ကျွန်တော်.. ကျွန်တော်....မ...မရ...တော့ဘူး....ပြီး...ပြီးတော့မယ်..လွှတ်ပေးပါတော့... အ ကျွန်တော့ကို လွှတ်ပေးပါတော့....please.....  "

တဏှာရမ္မက်တွေအကြား အချစ်နွံ့ လောင်မီးကျခါစမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူ့ကို မော့ကြည့်လာသော ဟိုကောင်လေးကြောင့် ဧကရာဇာခဗျာ  အနည်းငယ်တော့ သဘောကျသလိုရှိသွားလေ၏။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို စုံမှိတ်ရင်း ခြေချောင်းနှစ်ဖက်ကိုစုလိုက်ကားလိုက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား အလုပ်ပေးနေသော ဒီကောင်လေးက သူထင်ထားထက်ပင် ပိုလို့တောင်ထန်နေသေး၏။ဒါတောင် နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများက တရှီးရှီးသာ ငြီးတွားရင်း သားအတိပြုသမျှအား မျက်လုံးမှေးရင်းသာ လက်ခံနေ​သေးသည်။ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ လွှတ်ပေးပါဆိုတော့ ဧကရာဇာဆိုတဲ့ကောင်က အရူးမှမဟုတ်တာ.....စိတ်ချ ဒီထက် ပိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးအုံးမှာ အဟက်....

ချုပ်ထားသော သူ့လက်တွေကိုပိုလို့သာ တင်းကျပ်လိုက်သည်။ မီးရောင်ဖျော့ဖျော့အောက် ပန်းနုရောင်သန်းနေသော သူ့မျက်နှာ လှလှလေးကအခြား သူတစ်ယောက်အတွက် သနားစရာ ကောင်းချင်ကောင်းပေမဲ့သူ့အတွက်ကျတော့  သူ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကို တစ်စပြီး တစ်စနိုးထစေသည့်အလားပင်။

တရိပ်ရိပ်နှင့်တန်ဖိုးပြလာသော ဝီကစီဓာတ်တို့ကြောင့်လားမသိ ဒီကောင်လေးအပေါ် သူအရမ်းလိုချင်လာမိသည်။

ဒါကြောင့်မို့လည်း သူ့လက်သေးသေးနှစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်ထဲသို့သာ အရင် ပြောင်းထည့်လိုက်သည်။ဒါမှ ကိုယ်လုပ်တာလုပ် သူရုန်းလို့မရမှာ....

အစကတော့  ကောင်လေးက  သူ့လက်ထဲမှ လက်သေးသေးလေးတွေကို လွတ်လို လွတ်ငြား ရုန်းကန်​ကြည့်သေး၏။  သိပ်မကြာလိုက် သူ့ရုန်းအားတို့ Auto ပျော့ခွေသွားသည်။

"အဟက်...."

ဧကရာဇာ ခပ်ဟဟရယ်ရင်းသာ ရင်ခွင်ထဲ၌ အသင့်ရောက်ရှိနေသော
ကောင်လေးအား ကျေနပ်စွာဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ကောင်လေးကတော့ သူကြည့်တာကိုမသိတော့သည်အလား မို့မို့ဖောင်းဖောင်း မျက်ခွံအိအိလေးတွေကိုသာ ပကတိအတိုင်း မှေးဆင်းထားလေ၏။