Unicode
"အင်း..."
ညီးသံရှည်ကြီးဆွဲကာ မျက်လုံးကိုမဖွင့်သေးဘဲ ဘေးနားသို့ လိုက်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခပ်နွေးနွေး ကိုယ်ငွေ့တို့အစား အေးစက်စက်အငွေ့အသက်တစ်ချို့ကိုသာသူရလေ၏။ ဘယ်ကတည်းက ထသွားမှန်းမသိသည့် သူ့ကြောင့် သေချာအောင် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စူးကနဲ အလင်းဓာတ်က မျက်လုံးထဲသို့ အတင်း တိုးဝင်ရင်းသာ။
"ကျစ်....."
မကျေနပ်စွာဖြင့်သာ တခေတ်စုတ်သတ်မိလိုက်သည်။တစ်ညလုံးလိုလို အရိုင်းဆန်ဆန် အထိအတွေ့တွေနှင့် လူတစ်ကိုယ်လုံးကို အရူးအမူး ဆက်ဆံနေခဲ့သော သူ့ကြောင့် တခေတ် ကောင်းကောင်းကို မအိပ်ရသေးပေ။ မျက်လုံးတွေလည်း နီရဲကာ ကျိန်းဆက်နေပြီ။ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံး၌လည်း ကိုင်ရိုက်ထားသည့်နှယ် မထိနိုင်အောင်နာကျင်နေလို့နေလေပြီ။စိတ်ချလက်ချ အိပ်မယ်လုပ်ပြန်တော့ ဟော ကိုရွှေ မိုးကလင်းနေပြန်ပြီ။ တကယ်ပါလေ စိတ်ကုန်လိုက်တာ လွန်ပါလေရော....
"တီ...တီ...တီ....တီ"
နားတစ်ခုလုံး ပေါက်ထွက်မတတ်ဆူညံလာသော နာရီ နှိုးစက်သံကြောင့် ဆံပင်ကြားလက်ထိုးထည့်ရင်းသာ
ငူတိငိုင်တိုင်ကြီးနှင့် အိပ်ရာပေါ် သူထထိုင်ဖြစ်လိုက်သည်။ တစ်နာရီလေးဖြစ်ဖြစ်
ဆက်အိပ်ချင်သေးသော်လည်း ကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ပေမို့ တခေတ်မအိပ်နိုင်ရှာတော့ပေ။ ခြုံထားသောစောင်ကို ဖယ်ရင်း ထမည်အလုပ်....
"အ....ကျွတ်...ကျွတ်"
ခါးနောက်ပိုင်းဆီမှ အောင့်သက်သက် ခံစားမှုတစ်ခုက အိပ်ရာပေါ် ဖင်ထိုင်ကျသွားခဲ့လေသလားပင်။
"အာ....ဒီလူယုတ်မာကတော့ကွာ....ကျစ်"
"ဒေါက်...ဒေါက်....ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲ"
"ဒေါ်လေးပါ ဒေါ်ဆူဝမ်"
"အော်...ဟုတ်ကဲ့ ကိစ္စရှိလို့လား ဒေါ်လေး"
"မရှိပါဘူး ဆရာလေးအိပ်ပျော်နေမှာဆိုးလို့ တမင် လာနှိုးပေးတာအခုနိုးနေပြီဆိုတော့ တခါတည်း ဝင်လာခဲ့မယ်နော် ရတယ်မလား ဆရာလေး "
YOU ARE READING
💥💥မာဖီးယားလား... သနားတယ်💥💥
Romanceဒုတိယအကြိမ်မြောက် စာမူလေးမို့ အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါဗျ 18+တွေပါနိုင်တာမို့ ကြိုတင်သတိပေးပါရပါစေ
