İDRİS : " Evet doktor bey bizimle konuşmak istediğiniz konu nedir ? "
Doktor boğazını temizleyip İdrise döndü ;
Doktor : " Bakın İdris bey Kahraman bey pek iyi değil hatta hiç iyi değil. "
CUMALİ : " Yine hayal mi görüyor?"
Doktor : " Evet Cumali bey hatta hayalden de ötesi gördüğü bu hayale inanıyor, gerçekmiş gibi inanıyor. "
Yamaç eliyle yüzünü sıvazladı ve dolan gözlerle doktora baktı;
YAMAÇ : " Ne yapacağız peki ?"
Doktor derin nefes aldı ve söze girdi ;
Doktor : "Ruh ve sinir hastalıkları hastanesine yatırılması lazım Yamaç bey . "
SELİM : " Ne ?! Durumu o kadar ciddi mi ?"
Doktor : " Malesef Selim bey. Dediğim gibi hayal görüyor ve gördüğü bu hayallere inanıyor. Yardım alması lazım yoksa durumu daha da kötüleşir."
İdrisin nefesi kesilmişti. Oğlunu oraya ,o hastaneye yatırmak istemiyordu . Ama başka çaresi yoktu.
Eğer şimdi önlem alınmazsa Kahraman yavaş yavaş kafayı yiyecekti . Buna mecburlardı .
İdris doktora dolan gözlerle baktı ve yavaşça başını tamam anlamında salladı . . . . . .
Doktorun odasına Ruh ve sinir hastalıkları hastanesinden gelen 4 kişilik bir sağlık ekibi girdi .
Cumali , Selim , Yamaç ve İdris sağlık görevlilerini görür görmez Kahraman için geldiklerini anlamışlardı .
Hepsi Kahramanın odasına doğru ilerlediler .
Kahraman ise başına geleceklerden habersiz odasında oturuyordu ...
Ne kadar anlatsa da kimse ona inanmıyordu , inanmayacaktı da .
Peki Kahraman kendisine inanıyor muydu ? Hem evet hem hayır.
Kahraman gördüklerinin hayal olmadığından adı gibi emin olsa da , bazen acaba gerçekten hayal mi görüyorum? Diye kendi kendine sorduğu zamanlarda oluyordu ..
Peki Kahramanın gördüğü gerçekten hayal mi ? Yoksa karşısında gerçekten de kanlı canlı duran Salih miydi ? ......
. .
Doktor , Koçovalılar ve akıl hastanesinden gelen sağlık görevlileri Kahramanın odasına girmişlerdi .
Kahraman onları görür görmez başına neler geleceğini anlamıştı.
Kahraman yatağından kalktı ve geriye doğru yavaş adımlarla ilerlemeye başladı .
Cumali ,Selim ve Yamaç başını öne eğmişti , Kahramanla göz göze gelmek istemiyorlardı . Canları inanılmaz yanıyordu.
İdris oğluna dolan gözlerle baktı. İçi yanıyordu.
Kahraman ise babasına baktı ve titreyen sesiyle söze girdi .
