Kahramanı zorda olsa sakinleştirmişlerdi . İdris oğlunu o halde gördükçe kahroluyordu . Hem Salihin ölümü hem Kahramanın bu hali İdrisi eritip bitirmişti .
Cumali , sakinleştirici verilip ruh gibi olan tepkisiz kardeşine sarıldı.
CUMALİ : " Geçecek ! Herşey geçecek! Ve sen sağlıklı bir şekilde çıkacaksın ordan ! Biz seni bekleyeceğiz kardeşim."
Kahraman sakinleştiricinin etkisiyle uyuşmuştu . Cumalinin yüzüne baktı ve hiçbir şekilde tepki vermedi. Aslında söylemek istediği çok şey vardı ama gücü buna yetmiyordu.
Selim dolan gözlerle Kahramana yaklaştı .
SELİM : " İyi olacaksın . " Dedi titreyen sesiyle. Daha fazla konuşamıyordu .
En son ise Yamaç geldi , abisinin başını göğüsüne dayadı ve sımsıkı sarıldı. Kahraman , Yamaçın acı içinde atan kalbinin sesini net bir şekilde duyabiliyordu .
YAMAÇ :" İyi olacaksın ."
Kahraman dolmuş gözlerle Yamaça baktı ve başını sallamakla yetindi .
Sağlık görevlileri Kahramanı alıp ambulansa bindirdiler ve gözden kayboldular. . . .
Yol boyunca Koçovalıların ağzını bıçak açmamıştı . Berbat şeyler yaşıyorlardı .
Selim , arabayı Salihin evine giden yola doğru sürmeye başladı .
Çok geçmeden Salihin evine kavuşmuşlardı . Arabayı evin tam karşısına park etti ve öylece evi izlemeye başladılar . Ev , ıssız ve sessizdi . Salihin ölümünden sonra Medet , Celasun ve Salihin diğer adamları boşaltmışlardı evi .
Bütün Koçovalılar dolan gözlerle Salihin evini izlemeye başladılar .
Ev , Salihin ölümünden sonra boynunu bükmüştü , adeta harabeye dönmüştü.
Bu evi ev yapan Salihti ...
. . . .
Koçovalılar uzun bir süre orda durduktan sonra eve gelmişlerdi . Ev halkı hiç konuşmuyordu . Ne diyeceklerdi ki zaten .
Sultan , İdrise doğru yaklaştı ve masumca bir bakış attı. Merak etme oğlumuz iyi olacak . Der gibiydi bakışları. İdris hafifçe başını salladı ve odasına doğru gitmeye başladı . Sultan kocasının arkasından bir müddet baktıktan sonra oda İdrisin peşinden gitti . Kocasını yalnız bırakmak istemiyordu .
Cumalinin bugün uyumaya niyeti yoktu . Uyumayı seven biri değildi zaten . Kafası doluydu kalbi yorgundu . Uykuyu düşünecek hali yoktu Cumalinin . Balkonda öylece durmuş uzakları izliyordu .
Selim üstünü dahi değiştirmeden direkt Kahramanın odasına girdi ve kapıyı arkadan kilitledi. Kalbi ağrıyordu, canı yanıyordu. Kahramanın yatağına yavaşça oturdu bir müddet öylece durduktan sonra cebinden Salihin fotoğrafını çıkardı ve dolan gözlerle kardeşinin fotoğrafına bakmaya başladı . Ağlamasına engel olamıyordu Selim . Gözlerinden birkaç damla yaş düştü Salihin fotoğrafına.
Selim , Salihin fotoğrafını sımsıkı tutarak Kahramanın yatağına uzandı ve kimsenin duyamacagı bir şekilde ağlamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
