♧• GÖMÜN BENİ ÇUKURA •♧

🥀Baba - Oğul🥀

(Müzik eşliğinde okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum ...Müzik eşliğinde okumanız sizi olayın tam içine götürecek ...Bana güvenin ..)
.
.
.
.

Çeto yerde cansız bir vaziyette yatıyordu . Çoktan ölmüştü .

Salih ise sırtını ağaca dayamış öldürdüğü çocukluk arkadaşına dalmıştı .

Kaç saattir orda , o halde kendiside bilmiyordu . Hava aydınlanmak üzereydi. Salih bitkin bir halde ayağa kalktı bir kaç kere sendeledikten sonra dengesini kurmayı başardı.

Cetoyu yavaşça sırtına aldı. Çetonun bıçak yaralarından Salihin beyaz gömleğine doğru kan sızıyordu .

Salihin beyaz gömleği çocukluk arkadaşının kanına bürünmüştü.

Salihin gözleri şişmiş , sağ gözü ise kızarmıştı.

Yavaş ve yorgun adımlarla mahalleye girdi Salih . O kadar yol boyunca Çetoyu nasıl sırtında taşımıştı ? Yorulmamışmıydı ? Yorulmuştu evet ama bu yorgunluk Salihin umrunda değildi.

_______ KAHVE _______

Salih kahvenin önüne kavuşmuştu fakat Salih bunun farkında değildi.

Salihi gören İdris , Cumali , Selim ve Yamaç hiç beklemeden dışarı çıktılar. Salih onları fark etmemişti bile .

Cumali usulca Salihin yanına yaklaştı .

CUMALİ : " Salih ?"

SALİH : .....

Koçovalılar, Salihin Çetoyu öldürdüğünü anlamıştı.

Çeto Salihin çocukluk arkadaşı olsa dahi bile Salih Çetoyu affedemezdi . Çeto sonuçta Kahramanın katiliydi . Salihin canı yansa da Çetoyu öldürmek zorundaydı .

SELİM : " Aferin Salih ...Aferin kardeşim .."

Salih kızaran ve dolan gözlerle Selime baktı ve yorgun bir sesle konuştu.

SALİH : " Arabamın kapısını açar mısın ?"

Selim , Salihin arabasının arka kapısını açtı ve geriye çekildi. Salih , Çetoyu yavaşça arabanın arka koltuğuna yatırdı ve kapıyı kapattı. Şoför koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırıp ilerledi .

CUMALİ : " Nereye gidiyor bu şimdi ?"

YAMAÇ : "Karakuzulara ."

SELİM :....

İDRİS :....

.
.
.
.
.
.
.
________________________________________

◇ KARAKUZULAR ◇

Salih arabayı Karakuzuların mekanının önüne çekti.

Mekanın önünde Karakuzuların adamları vardı. Salih arabadan indi ve Karakuzuların adamlarına doğru yaklaştı.

SALİH : "Mahsunu çağırın . Bu arabanın içinde ona ait olan bir şey var . "

Dedi net bir ses tonuyla ve ordan ayrıldı...

Salih nereye gittiğini daha doğrusu nereye gideceğini bilmiyordu...Gidiyordu işte ...Ayaklarının götürdüğü yere ...

.
.
.
.