Flawsome -CHANMİN-

|4|

Tamam, fazla değildi yaptıkları. Dayanabilirdim. Sadece görünüşümü düzeltmeliydim.

Vücudumun ağrısıyla zorla soğuk zeminden kalkıp aynanın karşısına geçtim. Kimi kandırıyordum? Berbat görünüyorum.

Saçlarımı düzeltip, yüzümü yıkadım. Yanağım hafifçe kızarmış, dudağım patlamıştı. Karnım öyle bir acıyordu ki, çok kötüydü. Gömleğimi kaldırıp karnıma baktım. Tanrım, karnım tamamen morarmıştı ve acısı katlanılmazdı. Gözümdeki yaşlar akarken, hıçkırmama engel olamamıştım. Ders başlamış olmalıydı ve Seungmin girecekti.

Daha fazla burada bekleyemezdim. Kendimi olabildiğince toparlayıp sakinleşmeye çalıştım. Sonra da hiçbirşey olmamış gibi davranıp sınıfa gittim. Tahmin ettiğim gibi, ders çoktan başlamıştı bile. Kapıya vurup gel komutunu duyduktan sonra içeri girip edebiyat öğretmenime baktım. Mahçupca kafamı eğip, konuştum.

"Derse geç kaldığım için üzgünüm."

Kafamı kaldırdığımda gözleri yüzüme odaklanmıştı.

"Yüzüne ne oldu?"

"Hiçbirşey hocam."

Kaşlarını çattı.

"Yerine geçebilirsin."

Hemen yerime geçip oturdum ama bugünün bitmediğini unutmuştum.

"Hocam, sizin haberiniz yok değil mi?!"

Masanın köşesine oturup, elinde kalemiyle konuşan kişiye merakla baktı.

"Neyden?"

"Şunun ibne olduğundan!"

Anında hepsi gülerken, kafamı önüme eğdim. Utanıyordum, hem de çok. Neden böyle yaptıklarını anlamıyordum. Onlar bana bu şekilde davranıyolardı ama ben onlara bu şekilde davranmıyordum. Mesela Hyunjin ve Jeongin'in sevgili olduğundan haberdardım ama kimseye ifşa etmiyordum onları. Onlar ise benimle dalga geçmekten çekinmiyorlardı. Ama ben onlar kadar acımasız olmayacağım. Bu kasabadaki tek gay ben değildim ve kimin ne olduğunu gayet iyi biliyordum. Fakat onlar gibi yapmayacaktım.

"İbne?"

Hyunjin bıkkın bir nefes aldı.

"Hani hocam, eşcinsellere ibne deniliyor ya."

'O zaman sen de ibnesin' demek çok isterdim.

"Önce oturuşunu düzelt."

Sesi sakin, sert ve korkutucuydu. Hyunjin bir süre ona baktıktan sonra oturuşunu düzeltip önündeki deftere bakmaya başladı. Soğuk bakışları bu sefer ilk konuşana döndü.

"Bir daha dersimde bu şekilde saçmalamanı istemiyorum."

"Ama hoc-"

"Anladın mı?"

"Tamam."

Bu sefer soğuk bakışları bütün sınıfta gezindi.

"İsmim Kim Seungmin. Edebiyat öğretmeninizim. Siz benimle iyi geçinirseniz benlik bir problem yok. İlk dersimiz serbest geçsin, sesiniz çok çıkmasın. Sen de revire, hemen."

Bana bakınca hemen ayağa kalktım. Sınıftan çıkınca, son uyarısını yapıp benimle revire yürüdü.

"Ne oldu?"

"Hiçbirşey."

"Yalan söyleme Christopher."

Kafamı önüme eğdim, ve revire girdim. O da arkamdan geldi.

"Ona bakın."

Hemşire onaylayıp yüzüme baktı ama bakışları tek kelimeyle iğrenti doluydu. Pamuğa birşey döküp dudağıma sertçe koyunca anlık refleksle geri kaçtım.

"Ne yaptığını sanıyorsun?!"

Kadını uzaklaştırıp bıkkınca nefes verdi.

"Tanrım, herkes mi bu kadar bencil ve acımasız olur. Derdin ne senin?"

Çok acımıştı. Elimle ağzımı kapatıp tekrar ağlamaya başladım. Zaten karnım acıyordu, dudağım da çok acımaya başlamıştı.

"Dışarı çık."

Kadın şaşkınca dışarı çıktığında başka bir pamuk alıp geldi. Geri çekildim.

"İstemiyorum!"

Elimi tekrar ağzıma götürdüm.

Bana yaklaştı, şuan gözüm dönmüştü. Kimseyle iletişime geçmek istemiyordum. Bana zorla yaklaşıp kulağıma fısıldamaya başladı.

"Christopher, benim. Sakin ol, geçti."

Hareketlerim durulmuştu fakat hala hıçkırıyordum. Saçlarımı okşayarak, bana moral veriyordu. Bir süre sonra sakinleşmiştim.

"Dudağın kanamış, gel."

Pamuğu dudağıma yaklaştırdığında gözlerimi kapattım. Çok nazik davranıyordu. Nefesini dudağıma üflediğinde gözlerimi açtım. Dudalarına baktım, o da durup gözlerime baktı. Sonra bakışları dudaklarıma indi. Birbirimize yavaşça yaklaşıp dudaklarımı birleştirdik. Hareket ettirmedik. Sadece dudaklarımızı birbirine bastırıp, o hissin tadını çıkardık. Sonra ikimizde aniden geriye kaçtık. Belki de bunu yapmamalıydık.

•••

Atıyor ve kaçıyorum

Oy verip, yorum yapın üzülüyorum sonra:(

Sizi seviyoruuuuumm💕