මම නැගිටලා එහෙ මෙහෙ ඇවිද්දා. මට හුඟක් බඩගිනී.
මට පේනවා කඩයක්. ටිකක් ලොකු කඩයක්. මාමලා නැන්දිලා වාඩි වෙලා මොනවාද කනවා.
ඒ දිහාවෙන් එන සුවඳට මගෙ බඩගින්න තවත් වැඩි උනා. මම ගියොත් මටත් මොනවා හරි දෙයි නේද?
මම හිමීට කඩේ ළඟට කිට්ටු කලා.
"මාමෙ බඩගිනී...."
මම කැෂියර් එක ළග හිටපු මාමා ගාවට ගිහිල්ලා කෙඳිරුවාම ඒ මාමා මගෙ උඩ ඉඳන් පහලටම බැලුවා.
"මොනවාද ඕනෙ?"
ඒ මාමා අහනකොට මට දැණුනෙ කියා ගන්න බැරි තරම් සතුටක්. මම කෑම දිහා බැලුවා.
එක එක වර්ග වල බනිස් පුරවලා තියෙනවා. මම හිමීට ඒ ළඟට ගියා.
"මේවා"
මම අත දික් කරලා උඩට ජෑම් දාපු බනිස් ගෙඩියක් පෙන්නුවා. මම ඒවාට හරිම ආසයි. ඒවාට කට දන්නෙ නෑ. ඒ වගෙම හරිම රසයි.
"රුපියල් 60යි"
සල්ලි? මම ගාව කොහෙන්ද සල්ලි.
මම ඇස් දෙක ලොකු කරලා මාමා දිහා බැලුවා
"සල්ලි නැතිද??"
මම නෑ කියන්න ඔලුව වැනුවා.
"පලයන් එළියට"
අනේ... මාව එලවන්න එපා. මට හුඟක් බඩගිනි. කටින් නොකිව්වට මගෙ ඇස් වලින් ගලපු කඳුලු ඒ වෙනුවෙන් ගලා ගෙන ගියෙ.
"තේරෙන්නෙ නැතිද කිව්වාම??? පලයන් එලියට මන්ද බුද්ධිකයා?!!!"
මාමා කෑ ගැහුවා. මම.... මම ඒ නමට ආස නෑ...
"මට එහෙම කියන්න එපා.... මම ටේහ්‍යුන්... අම්මගෙ ටේටේ... මට එහෙම කතා කරන්න එපා. මම ඒ නමට ආසා නෑ. මට ටේටේ කියන්නකො........"
මම කෑ ගැහුවෙ කන් දෙකත් අතින් වහගෙන.
"මෙහෙ එනවා යන්න. කෑ ගහන්න එපා මෙතන. හිතුවා ද මේක දන්සැලක් කියලා"
"මම ටේටේ... මට එහෙම කතා කරන්න"
මම දිගටම කෑ ගැහුවෙ ඇස් දෙකෙන් කඳුලු ගලනකොට.
"මොන විකාරයක් ද මේ.... පලයන් එලියට මන්දබුද්ධික කොල්ලා"
මාමා මාව එලියට තල්ලු කලා. මම ගිහින් බිම වැටුනා.
මගෙ චූටි අත් දෙක හීරිලා ලේ එනවා. අනේ මම ලේ වලට හුඟක් බයයි. අම්මෙ මාව බේරා ගන්න........
ŞİMDİ OKUDUĞUN
This Is Me | V centric ✓
Genel Kurguඇයි මම, මම වෙන්න බය වෙන්නෙ? මේ ඉන්නෙ මම!! ඇයි මම ඒකට ලැජ්ජා වෙන්නෙ? ලෝකෙ හැමෝම එක වගේ නෑ. සුදු පාට මල් අතර රෝස පාට මලටයි හැමෝගෙම ඇස් යොමු වෙන්නෙ. ඒ ඇයි? ඒක වෙනස් නිසා. ඉතින් මම වෙනස්!! ඇයි මම ඒකට ලැජ්ජා වෙන්න ඕනෙ?? *This is a story about down syndro...
