ZEYNEP (Multide Koray ♥)
"Ayy tamam dedim anne tamam Anladım evet..evet...buldum..geldim geldim! Tamam..kapatıyorum..bende seni seviyorum annecim..bay bay"
Oflayarak telefonu kapattım ve cebime attım Ankaradan İstanbula taşınmıştık ve yeni bi okulum.olmuştu! Babamın işleri sağolsun! Beni dönemin ortasında Martın 12sinde okula zar zor kabul etmişlerdi zaten! Bu arada ben Zeynep, Zeynep Soysal! 17 yaşında sıradan kahverengi saçlı kahverengi gözlü 11. sınıf öğrencisi hayatı monotonlukla geçen manyak bi kızım! Elimi hırkamın cebine soktum ve koridorda yürümeye başladım bok mu var ne bakıyonuz demek istesemde sustum! 11/F yi bulmam lazımdı başımı önüme eğdim ve...ah kafam! Bu ne lan! Duvara çarptım.heralde yere düştüm popomun acısıyla sessizce inledim ve kafamı kaldırdığımda gözlerimi bi kaç kez kırpıştırdım! Karşımda acaip yakışıklı bi çocuk bana kaşlarını çatarak bakıyodu gözleri siyaha yakındı kavisli siyah kaşları siyah güzel saçları vardı vişne rengi dudakları ve ufak bi burnu vardı! Siyah deri ceketinin önü açıktı beyaz bi tişört giymişti ve kasları fazlasıyla belli oluyodu nefes kesecek kadar yakışıklıydı
"Önüne bakarak yürümenin
zararlarından fazla yararları var"
dedi buz gibi sesiyle siyah pantolonu onu gayet cool göstermeye yetiyodu kolunda siyah renkli bileklikler vardı sağ kolunda tilki figürlü dikkta çekici bi bileklik ve boynundada siyah iplikli ucu gümüş renginde olan bi cevşen vardı çocuktan yakışıklılık ve cooluk akıyodu adeta yerden destek alarak kalktım
"Dilsiz misin yoksa?"
dedi tek kaşını kaldırarak cecap vermedim bi saniye ya ben niye konuşmuyorum!
"Ovv cidden dilsizsin"
dedi bu sefer ciddi sesiyle
"Dilsiz falan değilim..hem önüne baksana ayı gibi çarptın bana!"
dedim o kadar soğuk bakıyodu ki üşümüştüm!
"Hem kör hem aptal"
dedi buz sesiyle ve bişey dememe izin vermeden koluma çarparak gitti göz devirdim ve sınıfıma girdim tek tük kişi vardı ve hepsi bana bakıyodu aldırmadan en arka sıraya oturdum bi süre sonra sınıf dolmaya başladı yanıma sarı saçlı beyaz tenli bi kız durdu
"Merhaba! Sen yenisin!"
dedi kocaman gülümseyerek bende hafifce gülümsedim
"Merhaba....evet yeniyim adım Zeynep"
"Pekala...bende Ayşegül!"
dedi ve yanıma oturdu ne kadarda sevecen ve arkadaş canlısıydı öyle!
"Bak ben çok konuşkanımdır manyak ve deliyim! Ve artık arkadaşız sorun var mı?"
dedi gülerek bende sırıttım gelir gelmes arkadaş bulmam süperdi!
"Tabiikide yok!"
dediğimee kahkaha attı
"Seni sevdim yeni kız!"
"Bende seni!"
dedim gülerek sonra şu bana çarpan öküzün kapının önünde biri sarışın mavi gözlü diğeride esmer siyah gözlü ve ötekide siyah saçlı mavi gözlü çocuklarla konuştuğunu gördüm daha doğrusu onlar konuşuyo şu bana çarpan manyakta onları dinliyo ve hafifce gülümsüyodu kocaman gamzeleri vardı! Ayy yerim! Ne diyorum ya ben neyse....öhöm! Ayşegülle sohbet ettik ders boştu o da bana sınıftakileri tanıtıyodu!
"Bak şimdi şu Koray! Ama ona Tilki derler! SBSV özentisi falan değil! O çocuk bi deha! Psikopat manyak ama matematikte süper bi zekası var bu lakap ona çok sevdiği biri tarafından verilmiş 6 sene önce! Kızların ağzının suyunu akıtmasına neden olan yakışıklı çocuk Tilki! Aynı zamanda en fazla korkulan ve kimsenin bulaşmak istemeyeceği tipte Tilkidir!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Sesi #Wattys2016
ChickLitSona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapama...
